Sprookjes bestaan!

Afgelopen weekend geen wedstrijden, maar even weg van de doorsnee zaterdag, even weg uit De Lier. Ik bevond mij de afgelopen dagen namelijk tussen junioren- en seniorenleden van VALTO in de mooie, bosrijke omgeving van Ermelo. Het was tijd voor het jaarlijkse trainingsweekend. En wel met het thema “sprookjes”.

Vorig jaar schreef ik al over dit weekend, maar eigenlijk was het bluf. Ik was aangeschoven bij een vergadering van de organisatie en daar allerlei verhalen gehoord waarop ik mijn stukje destijds had gebaseerd, terend op ervaringen van 17 jaar geleden. Natuurlijk geeft dat een mooi en bondig beeld van wat er gebeurt in die paar dagen. Maar … het blijft ‘van horen zeggen’ … je bent er niet zelf bij geweest. Dit jaar besloot ik daar verandering in te brengen. Ik zou meegaan. Ik zou beleven en voelen hoe het is om erbij zijn. Het goede nieuws is: er is niets gelogen aan mijn stukje van een jaar terug. Maar, er is meer! Ik neem jullie graag mee naar … “De Zandkamp”.

Een drukke week was het, veel zaken die afgerond moesten worden, bij voorkeur op tijd deze vrijdagmiddag. Ik had mij namelijk voorgenomen om in de loop van de avond naar Ermelo af te reizen en mij te voegen bij de leden die zich hadden opgegeven voor datzelfde trainingsweekend. Rond een uur of 22.00 kwam ik aan en vóór mij waren de meeste deelnemers al binnengekomen. Het was nog een klein beetje ons-kent-ons en in kleine groepjes werd de planning van het weekend besproken. De witte flip-over vellen op de koelkast vulden zich met turfstreepjes.

Langzaam ging het einde van de dag over in een feestavond met disco, DJ en prima muziek. Iedereen kwam wat los, zocht elkaar op of liep elkaar tegen het lijf en praatte eens met een ander. De steeds kleiner wordende groep kampgangers had het prima naar de zin, tot op enig moment de muziek uit ging en iedereen in een de diepe slaap geraakte. Niet veel later bruut gewekt door de biologische wekker, geholpen door een biologische geit. Een korte nacht met aansluitend een prima douche en nog even nagenietend van een fijne eerste avond, waarop ik de vereniging echt weer wat beter had leren kennen.

De volgende dag begon traditiegetrouw met een ochtendwandeling, uitgestippeld door Arco, gedirigeerd door HT en geheel in sprookjesstijl afgewerkt langs idyllische huizen en landgoederen. Ideaal om echt wakker te worden en ruimte te creëren voor het ontbijt. Dat was nodig ook, want daarna volgde een strijd om de beste paintballer van het weekend, die met de minste blauwe plekken en die met het meeste lef. Als toeschouwer van het geheel was dit uniek om mee te maken en goed voor legio anekdotes. Terug op “Het Zandkamp” was het tijd voor napraten, diverse spelletjes als ”noem de moeders van alle kampgangers bij voor- en achternaam” alsmede het ouderwetse “klaverjassen”. En aansluitend een heerlijke BBQ, voorbereid door de helden van het weekend, de koks.

Na het lekkere eten, begon de bonte avond langzaam op gang te komen. Een avond waar de groepjes transformeerden in groepen en uiteindelijk één geheel. Fantastisch om te zien en geweldig om mee te maken. En super om daar onderdeel van te zijn! Niet alleen als voorzitter, maar vooral als lid van deze über-gezellige vereniging genaamd VALTO. Er werd gefeest, er werd getrouwd (echt waar!), er werd gedanst, gebatteld en gezongen. Met zo af en toe enkele kreten tussendoor als “DOE DAT NOU NIET!”, “DAT PAST NIET!” en “GEEN DOPPEN OP VLOER!”. Eén en ander aan elkaar gemixt door DJ Steven en aan elkaar gepraat door DJ Niels Lingen. Alles in sprookjesthema, waar iedereen gehoor aan had gegeven gezien de mooie outfits. Een avond die zijn weerga niet kende en nog een leven lang in mijn geheugen blijft bestaan.

Onder het mom van ’s avonds een vent, ’s ochtends een vent werkte ik een krentenbol en wat scrambled egg naar binnen, aangevuld met vruchtjes in siroop. Een 5-sterren-hotel is er niets bij! Mark en Thom hadden hun tafeltennismarathon inmiddels voortgezet die na 4 uur en wegens invallende duisternis de dag er voor werd gestaakt. De stand is me nooit echt duidelijk geworden. Het stukje bewegen kwam deze morgen vanuit de benen, met de voeten op de pedalen. Ik mag wel zeggen dat het venijn hem in de staart van het trainingsweekend zat. Er werd flink gedemarreerd en de conditie van de voorzitter is niet meer wat het geweest is. Gelukkig was daar op 80% van de route een restaurantje, met terras en appeltaart. En als ik zeg appeltaart, dan bedoel ik ook appeltaart! De echte die-hards deden nog even de lange route of gingen langs Zeewolde en Harderwijk. Ik begrijp nog steeds niet waarom. Uiteindelijk was iedereen op tijd voor PSV – AJAX of voor de vertrekkende auto naar De Lier. Het afscheid van de achterblijvers was kort, maar overweldigend. Tranen in mijn ogen!

Ik sluit deze week af met een dankwoord aan de organisatie van dit geweldige weekend, zonder die vrijwilligers was deze herinnering niet mogelijk geweest. Zonder de meegereisde leden evenmin. Dank voor deze bijzondere ervaring. Het was een memorabel weekend. Het was een sprookje! Blijf dit doen, blijf meegaan. Dit is VALTO!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas