Clubgevoel

Kippenvel. Misschien wel het beste woord om mijn gevoel uit te drukken dat ik afgelopen dinsdag had vóór, tijdens en na de finale die we speelden in het bekertoernooi om de Zuid-Holland Korfbal Cup. Ik schrijf bewust ‘we’. Niet omdat we allemaal in het veld stonden, maar omdat we dit samen hebben gedaan, we hebben het echt als club beleefd.

Het voelde als een enorme boost voor de vereniging, ondanks het verlies. Natuurlijk is verliezen niet leuk en speel je een wedstrijd om deze te winnen. Maar de manier waarop gespeeld is, gevochten voor ieder punt, aangemoedigd bij iedere actie en gejuicht na ieder doelpunt maakt veel goed. Het gaf mij en iedereen die ik na afloop heb gesproken een echt clubgevoel.

Dit is eigenlijk iets dat we altijd zouden moeten voelen. De saamhorigheid. Het plezier. Als één blok staan achter een team, welk VALTO-team dat ook is. Trots zijn op de club en wat we allemaal bereiken, want een vereniging is méér dan alleen wedstrijden en winnen. En natuurlijk gaat niet altijd alles zoals we graag zouden willen zien. Ideeën vanuit het bestuur of vanuit de leden zijn niet altijd (meteen) realiseerbaar, wedstrijden lopen anders dan je had gehoopt, blessures duren langer dan gedacht of acties brengen minder op dan verwacht.

Maar is daar niets aan te doen? Valt er niet over te praten? Valt er niets te verbeteren? Natuurlijk wel! Kijk maar naar de zonnepanelen. Het was wat langer wachten dan we dachten, maar de subsidie is toegekend en we zorgen dat ze nu zo snel mogelijk op het dak liggen. Een ander voorbeeld is de potgrondactie. Vorig jaar was het even wennen, maar nu loopt hij hartstikke goed. En zo kan ik nog wel even doorgaan, met legio voorbeelden waarmee we de vereniging blijven verbeteren. Daar doen we allemaal aan mee. Met één doel. En dat is het ultieme clubgevoel!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas