Je hebt allerhande visitekaartjes. Van die kartonnen kaartjes die je aan iemand overhandigd. Hoewel misschien wat ouderwets, nog altijd een beproefde manier om je contactgegevens uit te wisselen of een eerste indruk van je bedrijf te geven. Steeds vaker zie je ook de digitale variant. Hoe makkelijk is het om via LinkedIn je gegevens en ook meteen maar je functie, opleiding, activiteiten en behaalde successen te delen. Tenslotte zijn er de visitekaartjes die je niet geeft of deelt, maar ervaart, beleeft en waar je kippenvel van krijgt.
Dergelijke visitekaartjes geeft Valto eigenlijk het gehele jaar door wel af en zonder ze allemaal te noemen, weet iedereen wel waar ik het over heb. Twijfel je? Lees dan diverse voorgaande stukjes van de voorzitter maar eens terug. Toch wil ik drie recente momenten nog even uitlichten. Het is ons namelijk bijzonder goed gelukt om in drie weekenden op rij te laten zien wie en wat Valto is. Zonder onszelf op een podium te willen plaatsen, staan we er toch. En hoe. Met een beker in de ene hand en de slinger in de andere. Prestatie links, plezier rechts. Of andersom. Maakt niet uit. Het gaat er om dat ze hand in hand gaan.
Natuurlijk heb ik het dan over het kampioenschap. Inmiddels een paar weken verder, maar nog lang niet weggezakt. Al was het maar omdat er nog steeds mensen zijn die ons feliciteren met deze prestatie. Waarbij ik uitleg dat dit niet uit de lucht komt vallen, maar jarenlang werk is van opleiden en doorzetten, zoals Bart dat twee weken geleden zo mooi beschreef. Het feest langs de kant en na afloop in de kantine was natuurlijk onze andere kant. Gezelligheid en trots pur sang.
Natuurlijk heb ik het dan óók over de einddag. Ik vind het echt bijzonder dat er ruim 200 schutters van jong tot oud, met vaders, moeders, opa’s, oma’s, broertjes, zusjes, neefjes en nichtjes meedoen aan het duo-schottoernooi. Maar eigenlijk hoef ik daar niet meer van op te kijken. Het gebeurt gewoon. En de meesten blijven hangen, eten mee tijdens de BBQ, drinken, kletsen, spelen, schieten, dollen of zingen. Ik zit er tussen, met de ondergaande zon in mijn gezicht, maar zie heel goed dat dit Valto is. Wij zijn een club, wij verenigen mensen. Een mooi moment, als er mensen naar je toekomen, die zeggen dat ze dit niet vaak meemaken of zelfs nergens anders hebben gezien.
Diezelfde woorden hoorde ik ook afgelopen zaterdag, tijdens het NK voor B-jeugd dat we met heel Valto hebben georganiseerd. Toegegeven, het weer zat mee. Maar ik durf wel te stellen dat zelfs als dit niet het geval was geweest, we er toch een feestje van hadden weten te maken. Het voelde als de kers op de taart, een mooie afsluiter van het seizoen (op het Melior Jeugdkamp na). Op dit evenement hebben acht clubs kunnen genieten van een mooie dag, waarin we geprobeerd hebben er voor te zorgen dat het aan niets ontbrak. Als ik de reacties van die clubs hoor, denk ik, nee weet ik zeker, dat we daar in zijn geslaagd. De organisatie en het werk van al die vrijwilligers is niet onopgemerkt gebleven. Hoewel het uiteindelijk om de prestatie ging, was het plezier op de gezichten van de spelers, begeleiders, scheidsrechters, supporters en andere gasten af te lezen. De beleving werd compleet gemaakt door foto’s, video’s, live streams met commentaar, springkussens, clinics, eten, drinken, persoonlijke begeleiding en ik zo kan nog wel even doorgaan. Al met al een heel, heel, heel mooi visitekaartje dat we hebben afgegeven.
En zoals één van mijn vroegere TV-helden dan altijd zei … “I love it when a plan comes together”. En zo is het maar net. En #ditisvalto.
Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!