Vereniging of bevrediging?

Afgelopen week leek het alsof er een campagne was gestart met als thema: vrijwilligers binnen sportclubs. In diverse kranten kwam het onderwerp aan bod met de uitdaging om voldoende vrijwilligers te werven als centrale boodschap. Het is echter geen nieuws dat praktisch iedere vereniging grote moeite heeft om voldoende mensen te vinden voor de klusjes en klussen die gedaan moeten worden om de vereniging draaiende te houden. Je ziet steeds meer een individualisering van het sporten in Nederland. Leden hebben geen tijd om naast hun drukke baan, schoolprogramma of mantelzorgtaken ook nog iets voor de vereniging te doen. Ook ouders van jeugdleden geven veelal dezelfde reden.

Hoewel de redenen erg begrijpelijk zijn, is het lidmaatschap van een vereniging toch niet hetzelfde als een abonnement bij een fitnessclub. Het is geen proces van “U vraagt, wij draaien”. Een vereniging is geen bedrijf met winstoogmerk. Nee, het is een groep mensen die iets gemeen hebben, in ons geval korfbal als sport en de omgeving en cultuur waarin we dat het liefste doen. Deze groep heeft zich verenigd door leden en heeft bepaalde uitgangspunten waarvoor ze staat en doelstellingen welke ze probeert te bereiken. Hierbij is het overigens niet zo dat iedereen het daarmee eens hoeft te zijn, maar in grote lijnen moet je je er wel in kunnen vinden.

Bij VALTO hebben we het overigens redelijk goed voor elkaar. Er zijn tientallen vrijwilligers actief waaronder leden, maar ook steeds meer ouders van jeugdleden en er zijn zelfs mensen die geen van beide zijn, maar er toch zijn als er geholpen moet worden. Dat vind ik echt geweldig om te zien en daar word ik dan ook echt blij van. Een recent voorbeeld is het plaatsen van de zonnepanelen op het dak van Villa VALTO. In omstandigheden waarbij de zon het flink liet afweten, stonden er een paar bikkels klaar om aan het einde van de middag trots naar een dak vol panelen te kijken die schitterden in de zon! Zonder deze mensen hadden we een mooi plan kunnen hebben, maar hadden we het nooit kunnen uitvoeren. En zo gaat het eigenlijk bij alles wat we doen. Van fluiten tot bardiensten, van trainen geven tot schoonmaken.

Lid zijn van een vereniging schept dus naast vele voordelen, ook verplichtingen. Het is niet alleen bevrediging van behoeften. Het is ook een verantwoordelijkheid om met elkaar de club draaiende te houden, het leuker dan leuk te maken, het beter dan goed en het groener dan groen. En ook het schoner dan schoon. Dat laatste viel mij eerlijk gezegd wat tegen toen ik zondag even in de kantine kwam en op het veld keek. Daar werd ik niet zo blij van. Laat ik zeggen dat ik verwacht dat de laatste mensen die weggaan zorgen dat de palen van het veld zijn (ook die liggende, die het veld kapot maken), de ballen binnen liggen, de kinderstoeltjes niet uit elkaar en verspreid over het terras liggen, de jeugdhoek opgeruimd is, de theeglazen uit de kleedkamers gehaald zijn en … vul gerust aan met rest van de bekende voorbeelden. Zie je dat een ander iets niet opruimt en jij hebt geen zin om dat als laatste wel te moeten doen, spreek die persoon er dan op aan. Laten we het met z’n allen gezellig en mooi te houden!

Terugkomend op het pijnpunt van veel verenigingen … we zijn blij met alle vrijwilligers die we hebben! Maar er is altijd plek voor meer. Ik spreek uit eigen ervaring dat het investeren van een beetje energie, je er een veelvoud voor terug krijgt. Bedenk eens wat je leuk lijkt om te doen of vraag eens wat er zoal te doen is. Binnenkort komt er een lijst met vacatures die we nog graag gevuld zien, die gaan we ook bijhouden, dus kijk er af en toe eens op. En bedenk daarbij niet óf je iets zou willen doen, maar wát je zou willen doen. Ik beloof je een energy boost!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas