Tussen de oren

Een gestolen opening van het stukje van de F1 (lees maar even verder in de Bijblijver), maar wát een verschil met vorige week. Dan heb ik het vooral over het weer. Een heerlijk zonnetje, waar het een week eerder nog met bakken uit de hemel kwam. Hier mogen we nog wel een aantal weekenden van hebben, want wat was het heerlijk langs de lijn en vast ook in het veld. Ik krijg er altijd weer nét even wat meer energie van. Dat zit misschien tussen m’n oren, maar dat is prima.

 

Al schreef ik vorige week reeds over positiviteit langs de lijn, doe ik er deze week een schepje bovenop. Eerder deze week werd mijn aandacht getrokken naar een filmpje van Victor Mids, je weet wel, die presentator van Mindf*ck. En je kunt uiteraard je vraagtekens zetten bij de manipulatie op televisie, maar in dit geval kan ik me er best wat bij voorstellen. Ik denk namelijk dat het gewoon zo werkt. Wat was nu het geval? Twee proefpersonen moesten op een basket schieten. Een vrouw die er niet zo veel van bakte en een professioneel basketballer. De vrouw gooide alles mis, tot het moment dat ze positief werd aangemoedigd en vertrouwen kreeg van de presentator. De professional gooide alles raak, tot het moment dat hij negatief werd ‘aangemoedigd’ en dus eerder werd ontmoedigd. Hij ging ineens minder secuur schieten en gooide niet alles meer raak. Bekijk het filmpje hier: val.to/mindfck.

 

De boodschap ik denk ik wel duidelijk, positiviteit en belonen doen het beter dan negativiteit en straffen. Dus waar je ook langs de lijn staat, zorgt dat de spelers horen wat ze goed doen en ze zullen beter worden. Er speelt zich namelijk veel af in die koppies. Er gebeurt veel tussen de oren. Afgelopen weekend zag ik een jeugdteam dat voor stond en achter kwam. Het geloof leek weg, terwijl ze anders erg goed konden spelen. Kansen werden gemist, terwijl die er normaal gewoon in gingen. Het zat er dus zeker in, maar kwam er gewoon niet uit. Wat de coach in de rust heeft gezegd weet ik niet precies, maar ik weet wel dat de supporters langs de kant positief bleven en toen eenmaal het geloof er weer was, vloog de ene na de andere bal er in.

 

Natuurlijk gaat het niet altijd zo en kan een wedstrijd psychologisch zwaar zijn, terwijl je fysiek misschien prima mee kan. Het zit ook dan echt tussen de oren en daar moet je mee om zien te gaan. Ook dat vergt, net als fysiek en techniek, training. En ervaring. Weet je wat het is, dan weet je wat je er mee kunt doen. Daarna is het herkennen en toepassen. En dat gaat misschien niet in één keer goed, maar oefening baart kunst. En waarschijnlijk helpt nét dat laatste stukje van de negende man ook mee. Dan is het mooi om te zien dat de selectie aankomende zaterdag thuis speelt. Waarbij iedereen in de rust en na de wedstrijd van Valto 1 kan meedoen met het rad van avontuur. Het belooft een mooie dag te worden. Daar geloof ik in!

 

Namens het bestuur,

Jan Jaap Elenbaas