Vakantiegevoel

Vrijdagmorgen, we arriveren vroeg op onze bestemming en in plaats van de tent op te zetten, besluiten we de omgeving te verkennen. Volgens de informatie die we hebben ontvangen, zou er een volksfeest gevierd worden in iedere plaats van dit toch wel bijzonder mooie land. En zo ook hier. Al snel zijn we in de buurt van de locatie waar het evenement plaatsvindt, want we horen gezellige muziek en zien grote groepen mensen dezelfde kant op lopen. Het blijkt een feest voor kinderen te zijn, waarbij bewegen en plezier centraal staan. Dat kun je wel zien aan de blije gezichten van de enthousiaste kleuters die rondlopen op deze strak georganiseerde ochtend. Niets wordt aan het toeval overgelaten, er is EHBO aanwezig, studenten en vrijwilligers die de groepjes begeleiden, eten en drinken voor iedereen, een speaker die alles aan elkaar praat en een fotograaf die alles vastlegt, zoals de twee mytische figuren Kanga en Otlav, enkele mooie prinsessen en stoere ridders. Gelukkig zijn de roamingkosten verleden tijd, waardoor we later ook nog wat via diverse socialmedia kanalen mee krijgen. De grote vraag is natuurlijk, waar wordt alles van betaald. De gids vertelt vol lof over de sponsors die zo’n evenement als dit mede mogelijk maken. We kijken nog eens rond, vol bewondering langs de groene velden onder de prachtige zon. Onze eerste excursie is geslaagd.

Vrijdagmiddag, de temperaturen op onze kampeerplek van dit weekend bereiken Italiaanse hoogten. Snel richten we alles in en rusten nog wat uit. De kinderen spelen wat in en rond de tent, wij genieten van enkele regionale lekkernijen die hier worden verbouwd. Er moet ook wat gewerkt worden, het is tenslotte nog geen weekend en dus ga ik nog even op het terras zitten met de laptop en een koud drankje. In de middagzon sluit ik de werkweek af, met een overigens prima wifi-verbinding tot mijn beschikking. Het leven is goed als alles net zo fijn werkt als thuis. In de avond begint het wat frisser te worden en we besluiten vroeg in de slaapzak te kruipen. Morgen staat ons tenslotte weer een lange en hopelijk warme dag te wachten.

Zaterdagmorgen, de weersvoorspelling van de dag ervoor komt uit. Niet heel vanzelfsprekend in het land waar die voorspelling iedere dag compleet anders kan zijn. Dus, wederom een korte broek aan en er op uit! Via wat omzwervingen komen we uit op dezelfde locatie als de dag ervoor. Ook nu wemelt het er van de jeugd, maar anders. Zaterdag is natuurlijk de dag van de sport en dus besluiten we een landelijk goed beoefende sport op hoog niveau te gaan kijken bij de plaatselijke sportvereniging. Overigens iets unieks aan dit land. De structuur van verenigingen waarin de leden er in grote mate zelf voor zorgen dat alles draaiende wordt gehouden. Of het nu de trainingen, wedstrijden, evenementen, bardiensten of sponsors zijn, iedereen draagt zijn of haar steentje bij. Fascinerend om te zien, waarbij onze gids ons toevertrouwd ze dit in de rest van Europa ook eens zouden moeten proberen. Wij knikken instemmend. Hij voegt er aan toe dat we voor de middagwedstrijden net zo goed thuis hadden kunnen blijven, want deze worden live uitgezonden via het Youtube-kanaal van de club. Onze monden vallen open van verbazing, de professionaliteit … Maar tegelijkertijd hebben we het gevoel dat je de sfeer en zon toch niet zou willen missen, de beleving op de bank is echt anders dan hier langs de lijn. En zo blijkt ook, want langzaam stroomt het complex vol en wordt het gezellig druk langs de velden en op het terras.

Zaterdagmiddag, we worden vriendelijk geholpen door iemand van de horecagelegenheid bij het bestellen van de drankjes met een broodje. Vriendelijk wijst ze ons ook de dagschotel die later op de dag verkregen kan worden en voor dat geld laten we ons dat geen twee keer zeggen. We zoeken een plekje op het terras en genieten van de zon en het spel. We hebben ons laten vertellen dat er belangrijke wedstrijden op het programma staan en dat is te merken. Het publiek roert zich en bij de spelers is wat spanning te zien. Het wordt spannend en met de minst mogelijke marge wordt er gewonnen in de strijd voor het kampioenschap. Eén van de lokale mensen legt uit dat die strijd nog niet gestreden is voor het tweede team, maar dat ze wel een goede stap hebben gezet. Hij heft zijn fles en we proosten allen op de overwinning. De volgende wedstrijd is iets minder spannend, maar wordt wel netjes gewonnen. Ook het eerste team zet zo een belangrijke stap in de goede richting, die van het behoud. En weer heffen we de fles, het is nú al een mooie middag. Maar het wordt nóg mooier als ook het Allstars team van de club de overwinning naar zich toe trekt. Spannender dan dit krijg je ze niet vaak legt een uitgelaten supporter ons uit, waarna hij zich weer voegt tot een grotere groep die is gaan staan en uit alle macht de thuisploeg aanmoedigt in de hoop er nog een puntje uit te slepen. De hele wedstrijd gaat het gelijk op, maar de achterstand van één punt in de slotfase moet toch goed gemaakt kunnen worden. En zo geschiedde, het wordt gelijk met nog een paar minuten op de klok. Alle aanwezigen schrapen de kelen, want een overwinning zou pas echt mooi zijn. Alsof het zo moest zijn, in de laatste minuut wordt er nog gescoord, aan de thuiskant, iedereen uitzinnig en wij feesten mee. De gastvrijheid bereikt zijn hoogtepunt en we voelen ons echt thuis.

Zaterdagavond, de rust is enigszins wedergekeerd en er wordt gegeten en gedronken. De laatste dagschotels komen de keuken uit en bij een ondergaande zon raken we in gesprek met de locals, terwijl de kinderen worden vermaakt door het animatieteam. Hier is ook echt aan alles gedacht. Wat een weelde, wat een weer, wat een dorp en wat een club. Ik probeer het gevoel te beschrijven dat ik om me heen zie en zelf begin te voelen, maar ik kan er even geen woorden voor bedenken. Mijn tafelgenoot denkt diep na en samen kijken we uit over de velden, langs de kassen en opeens ziet ik het. En hij ook. We kijken elkaar aan … LIERSE TROTS zeggen we tegelijk, proosten en kijken lachend voor ons uit, de ondergaande zon achter ons.

Wat is het toch fijn om in je eigen achtertuin op vakantie te zijn. Het geeft je meteen dat unieke, heerlijke vakantiegevoel!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas