Westlandse Trots

Daar zit je dan. Op de bank. The day after. En wat voor een day! Waar te beginnen? Er gaat zoveel door mijn hoofd, nog steeds. Eigenlijk de hele week al, eigenlijk al weken. Een mix van spanning, opwinding, verbeterpuntjes, nieuwe ideeën, vermoeidheid, energie, maar vooral trots. Man, wat ben ik zo verschrikkelijk veel dat laatste. Als ik iedere dag van deze week zou moeten uitschrijven dan krijg je een aardig boekwerk, dus ik beperk me. Overigens zonder iets of iemand te kort te willen doen.

Donderdag 20 juni. Daar was hij dan. De beslissingswedstrijd. Vóór de zaal bijna een zekerheid, tijdens de zaal naar de achtergrond en na de zaal in eerste instantie niet meer in beeld. Maar het moest toch zo zijn. Tegen VEO. Mijn herinneringen gaan terug naar de zaalperiode van vorig seizoen. Geen kampioen in de 1e klasse, wel twee keer gewonnen van de kampioen. Dat was VEO. In de oefenperiode dit seizoen nog dik verloren. Ook dat was VEO.

Maar nu was alles anders. Grote belangen, want Valto wil vooral vooruit en omhoog kijken. Niet teveel achterom en omlaag. En als er belangen op het spel staan, dan zijn er zenuwen. En die zijn goed voor treffers, tegentreffers. Ook in deze wedstrijd. Maar er was ook veerkracht en strijd. En die winnen het weer van zenuwen. En zo kon het gebeuren dat we 0-4 achter kwamen, 21-15 voor kwamen en toch maar met 21-20 wonnen. Winst is winst. En winst is feest. In alle drukte van deze periode een hele knappe prestatie van dit team en een mooi resultaat voor de club, want twee keer overgangsklasse is goed. Heel goed. Uniek goed. In de geschiedenis van onze club dan. De Lierse Trots Sr. heeft het geflikt. Proficiat aan spelers en staf. Een hele mooie opmaat naar meer! #ditisvalto

Zaterdag 22 juni. Daar was hij dan. De finale. Waar het vorig jaar in de zaal net niet lukte voor de meeste van deze spelers in de C1 en waar het hele toernooi aan de neus voorbij ging in de zaal van dit seizoen, stond Valto B1 op het eindtoernooi voor 1e klasse B-jeugd in Tilburg. En word je eerste in de poule dan speel je de finale. Dat weten we allemaal natuurlijk, want 2 jaar geleden organiseerde wij dit toernooi. Tegenstander was HKV/Ons Eibernest.

Het vervelende voor deze tegenstander is dat ze mijn stukjes niet lezen. Want ik heb al een aantal keren geschreven dat je pas gewonnen hebt na het laatste fluitsignaal. En dat er tot die tijd dus van alles kan gebeuren. Zoals een gelijkmaker in de laatste seconden. En dus een verlenging. En dus gewoon weer alle kans. Mentaal gezien sta je dan ineens 3-0 voor, als je die laatste er toch nog even inprikt. En omdat wij Westlanders pragmatisch zijn, hebben die mentale voorsprong omgezet in realiteit. Met een mooie 11-8 overwinning deed de Lierse Trots Jr. ook iets unieks, namelijk de eerste kampioen worden van een eindtoernooi voor 1e klasse teams voor Valto. Proficiat ook aan deze spelers en staf. Als de jeugd echt de toekomst is, gaan we nog veel beleven!

Beleven. Dat is misschien wel een alles omvattend woord. Een belevenis. Een avontuur. Beleving. Van sport, club, korfbal. Topsport, topclub, topkorfbal. Het begon allemaal ruim een jaar geleden. Misschien wel anderhalf jaar terug. Een vraag van de korfbalbond in een post op Facebook. Gezien. Nog een keer gezien. Op gewezen. Nog een keer op gewezen. Doorgestuurd gekregen. Getagt, getagt, getagt … dan gaat het toch in je hoofd zitten. En als Marleen dan zegt dat we het moeten doen en belooft te helpen, dan zijn er eigenlijk alleen maar argumenten voor om dat bidbook te gaan schrijven, met de volle overtuiging dat we dit als Valto kunnen doen. En dat die overtuiging is overgekomen, dat is duidelijk. Wij kregen de organisatie voor twee jaar toegewezen.

Het afgelopen jaar is er met het kernteam en steeds meer aangehaakte vrijwilligers in steeds grotere mate gewerkt naar een evenement dat velen van jullie, maar ook regiogenoten en landgenoten hebben kunnen zien, maar vooral hebben kunnen beleven. Het is een dag geworden die niemand echt snel zal vergeten. Eén ding weet ik zeker, ik ga hem nooit vergeten. Wat wij als Valto hier hebben neergezet, gaat mijn verwachting echt ver te boven. Ik wil daarom in de eerste plaats alle vrijwilligers bedanken die dit mede mogelijk gemaakt hebben. Meer dan 250 leden, ouders, familie en vrienden hebben zich ingezet voor deze dag. Op de dag zelf, in de voorbereiding. Avonden overleg. Nachten regelwerk. Dagen vrij genomen om te bouwen.

Te bouwen aan een stadion, met ruim 1.500 zitplaatsen. Een prachtige arena tussen de kassen, een boarding van sponsorborden, afgewisseld met bloembakken. Hoe Westlands wil je het hebben? Een TV toren voor de livestream met 3 camera’s er op en minstens zoveel beneden. Voor de interviews, de analyses, het commentaar en de wedstrijden. Omrop Fryslân, RTV Drenthe en onze eigen WOS Media waren er bij. Tientallen journalisten en fotografen. Daartussen onze mooie dug-outs, de jurytafel, het streamteam onderin de toren, uitkijkend over het veld, duizenden mensen bedienend van prachtige beelden.

Niet alleen van het hoofdveld, maar ook van de rest van het terrein. Met twee gigantische schermen waar de beelden ook op te zien waren. Met een veld voor clinics, waar bondscoach Wim Scholtmeijer met internationals Fleur Hoek, Barbara Brouwer en Daan Preuninger hun clinics verzorgden. Langs de EHBO naar de sporthal voor de spelletjes, waar de kleinste kids gretig gebruik van maakten, al dan niet in combinatie met de bunkerkaart. Die werd overigens goed verkocht, wat weer voor lange rijen bij de poffertjeskraam op het horecaplein zorgde. Daar waar gezelligheid hoogtij vierde en na afloop van de wedstrijden de huldigingen plaatvonden. Onder het genot van een drankje en een hapje. Of dat nu een broodje hamburger was, een frietje van Snackers, een tomaatje van Heathy Team, een snoepje, een ijsje, gebak of één van die andere versnaperingen, het was allemaal lekker en prima verzorgd.

Mooi overigens dat de balans binnen onze vereniging goed tot uitdrukking kwam in de opbouw van het terrein. Een hartelijk welkom, plezier voor de kids en de hoofdmoot verdeeld in prestatie enerzijds op het veld en gezelligheid anderzijds naast het veld. De blauwdruk voor onze (en menig andere) club was een gouden greep, want waar de ene wedstrijd ophield en tot huldiging overging op het plein, startte de andere met het inschieten van de volgende teams die zich gingen opmaken voor hun finale. Teams die werden begeleid door mensen van Valto. Soms zelfs in het tenue van de club die ze begeleidden. Fantastisch om te zien hoe zij het visitekaartje waren van de vereniging naar onze gasten toe, de hoofdrolspelers van de dag. Zij stonden in de finale. Wonnen hem. Of verloren hem. Sport in alle realiteit. Maar wat het resultaat ook was, de huldiging was daar. Zilver is namelijk ook mooi, hoewel vaak pas na verwerking. We hopen in ieder geval dat de wij met hen op het podium een beetje hebben kunnen bijdragen aan die verwerking. Want het was toch wel écht een gaaf gezicht. Muziek, medailles, bloemen, zoenen, de beker en springen in de lucht van geluk door de winnaars en een joelende supportersmenigte die vooraan uit zijn dak ging.

Kippenvelmomenten zoals deze had ik er veel. Heel veel. Iedere keer als ik weer even het terrein op kwam, en me op een festival waande, ieder keer als ik de menigte zag praten, lachen, genieten. Iedere keer als ik hoorde juichen voor een doelpunt, aanmoedigingen van de kant, van de bank. Iedere keer als ik even meekeek op de superprofessionele livestream, de commentatoren aan het werk zag, de cameramensen, de jurytafel, de regisseur. Iedere keer als ik de glimlach zag op het gezicht van een vrijwilliger, de helpende hand, het gastvrije gebaar. Iedere keer als ik de zon op mijn hoofd voelde en me realiseerde dat we dit door alle goede voorbereidingen misschien wel hadden verdiend. Dat jullie dat hadden verdiend.

Want wat ik heb proberen te doen op de dag, maar me bij lange na niet is gelukt, is alle complimenten die we hebben gekregen door te geven. Het is zo ontzettend gaaf en onwerkelijk tegelijk, hoeveel bezoekers en eigen leden en dorpsgenoten, maar ook clubs, spelers, coaches, officials, de wethouder en mensen van de bond te horen zeggen dat dit bijzonder goed bedacht en uitgevoerd is. Ergens wisten we wel dat we het konden, maar misschien nog wel het grootste compliment is dat we onze eigen verwachtingen overtroffen. We hebben het geflikt. Met elkaar. En wat hulp van buitenaf. Niet te vergeten. Iedereen die hieraan heeft bijgedragen, bedankt! Lees alle berichten op social media en kijk de livestream en gepubliceerde media nog maar eens terug en herbeleef de dag. Ik beloof kippenvel. Opnieuw.

Achter de schermen zien we natuurlijk veel puntjes die we volgend jaar beter gaan doen, nóg beter. Het zijn puntjes op de i. Echt waar. We hebben de lat hoog gelegd, maar hij kan nog iets hoger. Tijdens de afterparty, na de huldiging op het podium van onze eigen B1, werden de eerste ideeën alweer uitgewisseld. De lijstjes van het kernteam vullen zich al weer met toevoegingen, aanpassingen en optimalisaties. De eerst aanmeldingen voor vrijwilligerstaken druppelen binnen. Het feestje ging tot de late avond door en langzaam ging het korfbalfestival uit, de nacht aan, met de ochtend in het verschiet. De opruim- en afbouwploeg was er al weer op tijd bij om na te praten en het complex weer in oude staat te herstellen. Als vandaag de tribunes worden weggehaald is er bijna niets meer dat herinnert aan dit bouwwerk. Maar zoals ze dan zo mooi zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog. En de video’s. En de snaps, de posts, de tweets, de nieuwsberichten en de uitzendingen. En bovenal de herinnering aan een mooi, groot korfbalfeest.

We hebben korfbal aan het Westland laten zien. We hebben Westland aan het korfbal laten zien. We hebben Valto nóg meer op de kaart gezet. We hebben een enorme boost gegeven aan onze vereniging en onszelf laten zien waar we toe in staat zijn. Bedankt daarvoor! Ik heb een enorm gevoel van trots hieraan overgehouden. Je hebt Lierse Trots Jr, Lierse Trots Sr. en je hebt nu ook pure Westlandse Trots.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas