Winst, gelijkspel en verlies

Winst is ergens energie in stoppen en er uiteindelijk meer uithalen. Je ziet het in de sport, in wedstrijden. Meer scoren dan doorlaten is winst. Afgelopen zaterdag maar liefst 14 keer bij Valto, tegenover 8 keer verlies en 3 keer gelijkspel. Alle overwinningen zijn mooi, maar Valto A1 legde er deze week wel een kers bovenop. Gelijkspelen kan een knappe prestatie zijn, helemaal als je het, zoals Valto 1, drie keer op rij doet. Verliezen is nooit leuk en zal het ook nooit worden.

Zondagmorgen kwamen er twee trieste berichten binnen die alles in het leven weer in perspectief plaatsen en een mens met beide benen op de grond zetten. Bart Bongaards, voor veel mensen binnen Valto een bekende, was speler en trainer bij ONDO en is zaterdagmiddag op veel te jonge leeftijd overleden als gevolg van een ski-ongeluk in Oostenrijk. Op de ochtend die volgde is Ad van Muijen overleden, zoals jullie in de Bijblijver hebben kunnen lezen. Hoewel het even de goede kant op leek te gaan, bleek de strijd niet te winnen. Als voorzitter in de jaren tachtig en als gastheer de afgelopen jaren, zolang dat kon, heeft hij een mooie bijdrage geleverd aan onze club, waar ik en iedereen binnen Valto hem erg dankbaar voor is.

Zulke verliezen relativeren de winst. De winst die op de lachende gezichten was af te lezen na de gewonnen wedstrijden, maar ook de winst van de Valto feestavond die er op volgde. En dan vooral in de vorm van de vele mensen die een kaartje hadden weten te bemachtigen en die volgens mij een geweldige avond hebben beleefd. Ik kan me er vandaag even niet toe zetten. Het gevoel, het nagenieten wat vorig jaar nog wel aanwezig was, is nu even niet. Gelukkig zitten dit soort avonden in het langetermijngeheugen. Vergeten doen we nooit! Laat ik in ieder geval wel de organisatie en alle vrijwilligers bedanken voor al het werk wat zij het afgelopen jaar weer hebben verzet om dit mogelijk te maken. Wederom grote klasse en een diepe buiging.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas