Zoetzuur
“Dames en heren, vandaag op het menu een heerlijke Zeeuwse pot, op een bedje van prachtig nieuw kunstgras. Pas op, de borden zijn heet! Het toetje kan ik helaas nog niet verklappen, dat is een verrassing van de chef. En die is 20 minuutjes later, onze welgemeende excuses.”. De ober vertrok na een korte buiging en liet ons wat vertwijfeld achter.
Het voorgerecht hadden we al op en dat beloofde veel goeds voor de rest van het diner. Het was een melange van kampioensgarnalen met heldensaus. Volgens de gastheer heerlijk zoet en vol met vitamine E5, D4 en F1. De week ervoor hadden we een vergelijkbaar gerecht gehad en dat smaakte al naar meer. Dit overtrof toch wel onze verwachtingen en we gaven onze complimenten aan de chef.
Omdat het een viergangendiner was, konden we ons vlak voor de hoofdmaaltijd opmaken voor een tussengerecht. Gestoomde groentemix, anderhalf uur gekoeld door een gezamenlijke reis. Tijdens deze bijzondere bereidingswijze werd de deksel er tussentijds even afgehaald om het teveel aan vocht af te gieten. Hier en daar werden wat kruiden toegevoegd. Na afloop van dit koelingsproces werd er wederom gestoomd om op volle smaak te komen, waarna hij keurig werd opgediend langs de randen van de tafel. Ik moet zeggen dat ook dit gerecht heerlijk smaakte, maar er volgde toch wel een wat gespannen sfeer voor wat er komen ging. Langzaam maakte deze gedachten van voorgaande gangen weer plaats voor de tegenwoordige tijd.
De verrassing van de chef was iets wat niemand had verwacht. We wisten dat hij wat later zou komen en na alle gerechten die we er voor hadden gehad, wachtten we dan ook in spanning af. Hoe gek het ook klinkt, die leek onverdraaglijk. Ik luisterde stiekem nog even naar de WOS, waar de laatste minuten van de live-uitzending in het teken stonden van presentator Peter Keizer die om de twee minuten aan verslaggever Piet Voskamp vroeg naar de actuele situatie. Ik voelde dat het hele Westland meeluisterde en meeleefde. Ik zag de bediende aankomen, maar ik kon nog niet goed zien wat het was. Hoe dichter bij hij kwam, hoe duidelijker het beeld. Eenmaal bij onze tafel aangekomen werden het nagerecht uitgeserveerd. Verkoelende bolletjes ijs, met een zoetzure saus.
Een bijzondere combinatie gekozen door de chef, maar wel precies wat de dag beschreef. De zoete kampioenschappen bij de jeugd en de ruime zege van Valto 1, met een behoorlijk zure nasmaak van een Zeeuws doelpunt in de laatste seconden van de wedstrijd.
De ober proefde onze teleurstelling en voelde de situatie goed aan. Hij gaf ons een tegoedbon om, op een later moment, nogmaals het toetje te komen halen. En verzekerde ons tegelijkertijd van een geweldige ervaring. Zó zoet dat hij zal smelten op je tong.
Ik kijk er nu al naar uit.
Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas
Foto: Arie Dijkstra (de rest is hier te zien: https://www.flickr.com/photos/133896873@N02/albums/72157681299357494)
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!