Omgaan met teleurstellingen

Je kent hem vast: “De cursus Omgaan met teleurstellingen, kan vandaag helaas niet doorgaan.”. Het leven in een notendop. Afgelopen weekend kregen we er wel een aantal te verwerken en natuurlijk is het iedere andere week niet anders. Het hoort erbij. Het is alleen de truck om er iets positiefs uit te halen, dat lichtpuntje te zien en niet bij de pakken neer te gaan zitten.

Iets gaat niet zoals je wilt, je krijgt een blessure of je speelt een verliespartij, het hoort er allemaal bij. Op het moment dat het gebeurt is het niet leuk, maar het maakt je sterker. Je kunt jezelf motiveren iets anders aan te pakken dan de vorige keer, je terug knokken na een blessure of elkaar beloven er de volgende wedstrijd er 110% voor te gaan. Je gedachten spelen daarbij een hele belangrijke rol. Denk positief, stel het je voor, blijf aan dat resultaat denken. Makkelijk gezegd natuurlijk, maar probeer het eens. En als je denkt dat het niet is gelukt, probeer het dan nog eens.

Twee voorbeelden. Het eerste uit 1999. De eerste training na de zomervakantie. Op het nieuwe veld. Het seizoen er voor kampioen met Valto 1 op het oude veld. De training was nog niet begonnen of ik kwam na een sprong met mijn voet op een andere voet. Veel pijn. Naar de dokter, naar het ziekenhuis. Enkelbanden
gescheurd. Dat betekende maandenlang herstellen en revalideren. Terwijl de nieuwe Villa feestelijk werd geopend, zat ik met mijn voet omhoog em de krukken er naast. Sport was een groot deel van mijn leven en ik dacht op dat moment dat het voorbij was. Zelfs toen ik na maanden weer mocht trainen, mistte ik de kracht en durfde ik niet te springen, uit angst dat het nogmaals zou gebeuren. Maar toch bleef ik doorgaan. En gelukkig maar, want de pijn en angst verdwenen en ik speelde nog jaren lang met heel veel plezier.

Het tweede uit 2011. Ik had last van mijn rug, veel last. Pas toen ik een dag na een wedstrijd niet meer kon lopen, begreep ik dat het zo niet langer kon. Ik moest stoppen en begaf me naar de fysio. Daar leek ik niet veel verder te komen. De dokter wist het ook niet. En na de ziekenhuismolen was ik nog niet veel wijzer. Blijf anders maar paracetamol slikken was het advies. Maar daar zat ik niet op te wachten. Pas toen ik na wat omzwervingen via via bij iemand kwam die het van een andere kant bekeek, bleek dat mijn ene been een stuk langer was dan het andere. Voldoende om de pijn aan de rug te veroorzaken. Met een simpel hulpmiddel werd dit verschil gecompenseerd en kon ik na 6 jaar weer sporten zonder pijn. Het jaar er na speelde ik in het leukste team van Valto ;-) zo blij als een kind. Overigens is daarbij het eerste doel niet gelukt, kampioen worden, maar we gaan het dit jaar gewoon opnieuw proberen. En dit keer lukt het ons wel!

In bovenstaande zitten overigens twee lessen: ga op tijd naar de fysio bij de eerste klachten, liever gisteren dan vandaag. Het scheelt echt als je er niet te lang mee rond blijft lopen. En hou vol. Neem niet zomaar genoegen met iets waar je niet tevreden mee bent. Probeer het opnieuw en ga door. En zie iedere dag, iedere training en iedere wedstrijd weer als een nieuwe kans. En bedenk daarbij altijd: wat kan ik er aan doen, om het dit keer beter te laten gaan, dan de vorige keer.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas