Korfbal is soms net één grote reünie

Met het ‘Doors-Reünie-feestje’ nog iets te vers in het geheugen, probeer ik terug te denken aan de speelronde van afgelopen zaterdag. Een onverwachte mooie dag qua weer, waarbij enkele regenbuien in de morgen werden opgevolgd door nogal stevige zonnestralen, die de rest van de dag zouden sieren. Een mooie ochtend en middag dus, met op mijn menu de duels van VALTO F1 en VALTO A1, beide met winst als resultaat.

Die wedstrijden werden gespeeld op de velden van DES/DKC/Excelsior en Weidevogels. Verenigingen waar ik in het verleden meermaals zelf tegen gespeeld heb. En wat is het dan leuk om na een tijd weer op die velden te komen en mensen te ontmoeten die je nog kent van vroeger. Je komt elkaar tegen, praat even met elkaar en je haalt samen herinneringen op van wedstrijden of toernooien die soms diep in het geheugen liggen.

In mijn eigen omgeving is het niet anders. Veel van de teamgenoten en ook trainers van voorheen kom ik wekelijks tegen. Niet alleen op de velden, maar ook privé. Al schrijvende kan ik mijn lach niet onderdrukken als ik denk aan de herinneringen die we samen ophalen, de prestaties, de avonturen, maar vooral de anekdotes. Trainers, leiders, teamgenoten en bijzondere momenten passeren de revue vanaf het begin van mijn korfballeven in (jawel) de R2, zo’n 30 jaar geleden. Er zijn in de tijd mooie vriendschappen ontstaan en volgens mij is daarin niets veranderd als ik naar de jeugd, maar ook naar de volwassen leden kijk.

Maar wat mij het grootste reünie-gevoel geeft, zijn die momenten dat ik op ons mooie sportcomplex loop en bekenden tegenkom, oud-korfballers of niet, die hun kinderen komen brengen of halen. Bekenden van voorheen, een tijd niet gezien of gesproken en op deze manier weer tegenkomen. Praten over vervlogen tijden, maar ook over het heden, het leven van nu, de kinderen en natuurlijk de sport en wat voor een fijne omgeving die kan bieden. Een omgeving die er voor zorgt dat ze later terug kunnen kijken op een bijzonder mooie tijd, die ze voor geen goud hadden willen missen.

En dat maakt me bijzonder trots op VALTO en ik ben blij dat ik daar als voorzitter nog steeds deel van mag uitmaken!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas