De prijs van gezelligheid

Vrijdagochtend, drukte in huis, iedereen uit bed, aankleden, ontbijten en naar school of werk. Het begin van een normale laatste werkdag van de week … althans bij een normaal weekend. Dit keer was het echter anders dan normaal. Het begin was wel hetzelfde, maar al snel zou de dag anders verlopen dan andere dagen.

Na even op kantoor gewerkt te hebben, begon de reis naar Alkmaar om daar een scorebord op te halen. Dat vergt wellicht wat uitleg. Een lang gekoesterde wens van de club is om ook op veld 2 een digitaal scorebord te hebben. Dit scorebord zou kunnen worden bekostigd door iets dat het aangename met het nuttige zou combineren, namelijk een heerlijk etentje bij eetcafé De Witte op dinsdagavond met een groot deel van de vereniging. Bijna 100 leden, partners van leden en vrienden van Valto hadden gehoor gegeven aan de oproep om voor een vaste prijs heerlijk te eten bij best bezochte restaurant van De Lier. De opbrengst zou gaan en is ook gegaan naar het nieuwe scorebord dat ik dus mocht ophalen bij de leverancier en ook maar nét in de auto paste. Iedereen die heeft meegedaan aan deze smakelijke actie wordt bijzonder bedankt!

Op naar het verkleedklerenbedrijf om de outfit voor het trainingsweekend op te halen en daarna door te rijden naar een klant om vervolgens weer naar De Lier te rijden voor de eerste schoonmaak van het veldseizoen. Dit was hard nodig ook, want er was flink geklust en dus voegde de ouders van de D1 en de D2 zich samen om deze klus naar behoren te klaren. Niet snel daarna reed ik samen met Martijn naar Leersum. Bekende plaats, bekende route. Vooral het laatste stukje in het pikke donker.

Eenmaal aangekomen en even rustig de kat uit de boom kijkend, werd ik pardoes naar voren geroepen bij een terechtstelling die zich voltrok met rechter André aan de ene kant en twee niet nader te noemen delinquenten van vorig jaar aan de andere kant. Wat ik me er nog van kan herinneren is dat het een geweldig onthaal was, een warm welkom dat ieder jaar in het programma lijkt te zitten, maar wat ook ieder jaar weer overweldigend is. Een teken dat het nog prima is om mee te gaan en ik hoop dan ook volgend jaar weer van de partij te zijn.

Niet veel later was er de bekende ‘ontgroening’, waarbij de nieuwelingen leuke opdrachten moeten uitvoeren. Dit jaar was het thema blijkbaar ‘gezond’ en waren de bananen niet aan te slepen. Net als andere jaren was het voor iedereen in het begin nog wat aftasten, maar als snel was de sfeer zoals ik hem ken van deze weekenden weer helemaal terug. Het leuke aan het trainingsweekend is, is dat het een leuk, gemêleerd gezelschap is van jong en oud, spelend en niet-spelend.

Het gevolg was een feestavond tot in de vroege uurtjes, waarna iedereen in een diepe slaap geraakte, tot …de wekker ging. Die wekte eigenlijk iedereen, behalve degene voor wie hij bedoeld was, ondergetekende. Ik had er even niet aan gedacht om de wekker uit te zetten en had hem als één van weinigen niet door. Excuses aan mijn mede-trainingsweekend-gangers zijn op hun plaats, het zal niet weer geburen, echt. Maar goed, het ontbijt was lekker en nadat ook de vroege wandelaars zich weer bij de uitslapers hadden gevoegd kon het voorbereiden op de bootcamp beginnen.

Er was namelijk een flitsend duo ingehuurd om ons een potje te vermaken en gezien de feestavond ervoor was dit wel een dingetje voor sommigen. Iedereen gaf 100% en kan er weer even tegenaan als het gaat om burpees, opdrukken, sprinten en nog meer taken die volbracht moesten worden. Na deze noeste arbeid kon er uitgerust worden, werd er een voetbalwedstrijdje gekeken of een kaartje gelegd. Het klaverjassen was bij mij inmiddels redelijk weggezakt, getuigde de monsterzege van Thom en Lingen en dat kwam ons (Mark en JJ) duur te staan. Ik ben blij dat mijn tanden er nog in zitten zeg maar.

Gelukkig was er een lekkere douche en een BBQ maaltijd, waarbij de keukenhelden zich van hun beste kant lieten zien. Wat een smaaksensatie, met liefde bereid. Iets later was daar het moment van even rust. Even op een groot bed, op drie schermen livestreams bekijken, wat je bent korfballer of niet … De één was die van Fortuna tegen TOP voor een plek in de Korfballeague finale, welke verrassend en toch ook weer niet werd gewonnen door de club uit Delft. Hetzelfde ticket voor een plaats in de finale was de inzet bij de wedstrijd van LDODK en PKC, waarbij de eerstgenoemde het de laatstgenoemde wel lastig maakte, maar daarmee de Papendrechters niet van de overwinning konden houden. De KL finale is dus bekend! Wij gaan er ook weer naar toe, wil je mee? Bestel dan je kaarten in onze shop. Het belooft weer een mooie wedstrijd te worden. En bestel ook meteen je kaartje voor het feestje na afloop. Hét ideale moment om nog wat kampherinneringen op te halen. Tenslotte was er de wedstrijd van KKC dat streed tegen degradatie, maar waar Tempo er een derde wedstrijd wist uit te slepen. Dat wordt dus nog even spannend!

De middag was overgegaan in de avond dus ook verdween het lekkere zonnetje, die toch nog even was komen kijken achter de bomen vandaan. Het was tijd geworden voor de ouderwetse bonte avond, met als thema: Wild Wild West. En daar had iedereen weer gehoor aan gegeven. De ene na de andere creatieve creatie kwam voorbij. Met als hoogtepunt de Tequila’s inclusief zout en limoen. Een dikke 10 voor het concept én de uitvoering. Ook de aankleding van de zaal was weer prima voor elkaar, samen met DJ Lingen en MC Dennis én de enthousiaste menigte op de dansvloer, zorgde dit voor weer een hoogtepunt van het weekend. Zoals gebruikelijk werd er gefeest tot in de late uurtjes, waarbij de dames van de A2 zich weer niet lieten kennen en net als vorig jaar het licht uitdeden.

De volgende dag bleek een prachtige dag te zijn met volop zon waarin de slaperige koppies van de kampgangers rustig in wakker konden worden. Dat was ook wel nodig, omdat er op hoogte geacteerd ging worden deze middag. Niet iedereen zag er even fit uit, net als ik overigens, het is de prijs van gezelligheid. Helaas voor mij, met pijn in het hart, moest ik voortijdig afscheid nemen. Er wachtten nog wat andere bezigheden op mij en daardoor moest ik vervroegd weg. Lastige keuze, volgend jaar beter plannen maar, want je wilt het gewoon niet missen. Ik hoop dat iedereen een hele fijne middag heeft gehad en voor de meeste ook meteen de afsluiting van het wederom legendarische weekend. Het weekend waarin Kevin weer even terugkeerde met een onverwacht bezoek, waarin Ozzie Wouter zich weer bij Valto voegde, waarin Romy en Judith echt zó mega goud bleken, waarin de rookmachine goed bleek te werken, waarin telefoons kwijtraken en weer opduiken, waarin best goede discussies gevoerd kunnen worden en waardoor weer is gebleken dat Valto écht een gave club is met hele leuke mensen. Jullie worden dan ook heel erg bedankt voor weer een paar onvergetelijke dagen!

Nog even over die prijs van gezelligheid. Oké, een kaartje voor het trainingsweekend kost wat, de drankjes zijn niet gratis en er wordt hier en daar wat gehuurd. Maar laten we heel eerlijk zijn … de waarde die het heeft is veel groter. Eigenlijk niet uit te drukken in geld. Hij is gewoon onbetaalbaar.

Maandag weer aan de bak, bestuursvergadering, de week er na de voorjaarsvergadering. Ook dát is zo’n moment waarop ik jullie graag weer zie.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas