Dubbel

Wekker. Het is zondagmorgen, 7.30 uur. Het lijkt alsof ik nog maar 3 uur lig. En dat is eigenlijk ook zo. Hét feest van het jaar was weer geweldig en zelfs het opruimen was gezellig. Het is the day after. The week after. Nu tijd voor het zwembad. Nog een extra lesje voor het C-diploma van meneer en dan ligt de weg open voor korfbal. Net als bij het zwemmen twee jaar terug, begint alles weer van voren af aan. Bij de F-jes. Hij vindt het leuk. Ik vind het stiekem ook weer leuk. Het is mooi om de groei te zien van F naar E naar D, enzovoorts.

Met prikkende ogen (ik ben ook geen twintig meer), denk ik nog even terug aan gisteren. Het gehele schuurfeestteam heeft de hal van hoofdsponsor Martin Stolze weer omgetoverd tot balzaal. Ik blijf er met verbazing naar kijken, maar ben toch niet zo verbaasd meer. Ieder jaar weer die topprestatie. De avond valt, het is fris, maar dat weerhoudt de feestvierders er niet van op de fiets te komen. Jong en oud, alles is welkom en het gaat prima samen.

Tussenstanden druppelen binnen. Eindstanden ook. Valto 1 wint in Zeeland. Altijd lastig. Maar de punten gaan mee in de bus. En de bus zet koers naar De Lier, het feest mag gevierd worden. Valto 2 komt in de eerste helft ook voor te staan. Houdt dat ook lang vol, ondanks het gemis van enkele spelers. Maar halverwege de tweede helft slaat de score om en hoewel het verschil niet groter wordt dan twee punten, zit winst er niet meer in. Het scheelt maar één puntje. Helaas geen dubbel. Toch knap gedaan. Dan maar terug naar De Lier en even ergens anders aan denken. Ondanks de late start, nog even de laatste uurtjes meepakken. Toch nog even feest. En dan de reacties uit de zaal, ook het publiek was het eens, het was weer helemaal goud.

Dat het leven niet louter uit lol en feest bestaat, bleek eerder deze week wel weer. Oud-voorzitter van sportvereniging SV De Lier, Frans Bentvelzen, is op veel te jonge leeftijd overleden. Frans is de opa van Sophie en Lizzy en was al een tijd ziek. Het was een niet te winnen strijd, zo bleek onlangs. Ik heb hem leren kennen als voorzitter en zijn betrokkenheid bij Walk the Tourmalet/Team Westland. Een voorbeeld voor velen, zo ook voor mij. Een gemis voor de wereld. We wensen de familie en naasten veel sterkte toe de komende tijd.

Het leven is zo dubbel af en toe. Een goede raad klonk dan ook uit de speakers gisteren. Het favoriete nummer van de meneer, die inmiddels aan zijn zwemles is begonnen. Leef! van Hazes Jr. Hij kan het inmiddels mee zingen. Leef! Alsof het je laatste dag is. Leef! Ik hoop dat hij het nog lang blijft zingen. Ik wens iedereen het beste. Op naar een nieuwe week.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas