Hoop

Bijna een maand geleden liep onze poes van huis weg. Ze was geschrokken van iets in de achtertuin en omdat de deur openstond kon ze weg. Hoe precies weten we niet, want ze is hartstikke blind. Daarom zat ze ook in de tuin en niet meer daarbuiten. Bang dat ze, eenmaal er uit, de weg niet meer terug zou vinden. Die angst werd werkelijkheid toen ze inderdaad niet meer terugkwam. De vele zoektochten leverden niets op. Er ging een week voorbij, twee weken, drie en deze week was nummer vier. Geen spoor van onze 14 jarige huisgenoot. Niets. Alleen hoop. Hoop dat ze ooit de weg terug zou vinden, of dat ze gevonden zou worden. En afgelopen weekend was het dan toch echt zover. Aan de andere kant van het water, over de weg en in een achtertuin van hele aardige mensen, werd ze gezien en binnengehaald. Inmiddels ligt ze weer op haar vertrouwde plekje, mager maar gezond.

Het is bijzonder hoe het leven kan zijn. Ook het sportleven. Niet alleen het warme medeleven van veel mensen op de club, reacties na de vondst, maar ook de prestaties. Bij Valto 1 hoop je na een teleurstellende start op het veld, dat het in de zaal beter gaat. De prestaties, natuurlijk, maar ook hoe de groep een groep wordt, is, blijft. Groeit en toont. Afgelopen zaterdag de vierde overwinning op rij. Overtuigend. Aantrekkelijk spel. Een team. Een selectie. Want hoe tegengesteld kan het zijn. Valto 2 op het veld op de juiste koers, maar zoekt in de zaal nog naar een manier om de tegenstanders te verslaan. Ik heb goede hoop dat ook dat goed gaat komen. Net als bij Valto A1 trouwens. Met twee overwinningen op rij tanken ze vertrouwen. Althans, dat zou ik doen.

Hopen is het nog wel op de eerste overwinning van Valto 9. Maar ook daar laten we ons niet uit het veld slaan. We gaan stug door, blijven trainen en worden vanzelf beter. In het nieuwe jaar, op 19 januari overigens thuis tegen Achilles. Hal 2. Er zijn nog enkele kaarten. Volle tribunes overigens ook bij de jongste jeugd afgelopen zaterdag. Voor ons vertrek kon ik de wedstrijden van de F1 en E1 nog even meepakken. Hoop is daar niet nodig, vertrouwen is er in overvloed. Met uitslagen van respectievelijk 27-5 en 12-5 hoeven we ons geen zorgen te maken. Die wedstrijden werden gefloten overigens door de wat oudere jeugd. Soms voor de eerste keer. En dat kan best spannend zijn, want natuurlijk weet je de regels wel, maar zie ze dan nog maar toe te passen. Gelukkig, met de juiste begeleiding van de meer ervaren scheidsrechters, ging het heel goed. En dat is mooi, want iedere week staan er voldoende wedstrijden op het programma en zolang we veel mensen hebben die kunnen fluiten, is iedereen ook niet elke week aan de beurt.

En over de jeugd gesproken, we gaan het weer doen! Een jeugdbestuur. Alleen nu niet één avond, maar een aantal bijeenkomsten zoals een echt bestuur, maar dan voor de jeugd. De eerste keer zullen we wat uitleggen als bestuur. Wat we doen. En waar we voor zorgen. Wat ons doel is. En we bakken pannenkoeken. Daarna mag het jeugdbestuur zelf aan de slag. Zonder ons er bij. We zijn namelijk nog steeds benieuwd waar jullie aan denken. Hoe jullie korfbal zien in het algemeen en Valto in het bijzonder. Wij zorgen er voor dat jullie punten worden meegenomen in onze bestuursvergaderingen. Lijkt je dit wat? Geef je dan snel op bij je coach. Per jeugdteam van D, C, B en A-ploegen zoeken we iemand. Max (voorzitter) en ik hopen op veel aanmeldingen.

Zonder hoop, geen leven. Je hebt veel in de hand, niet alles. Doe wat je kunt doen en probeer dat zo goed mogelijk te doen. En daarnaast hopen dat het stukje geluk wat soms nodig is, ook daadwerkelijk aan je zijde is. In dat licht … ik ga de Top2000 maar eens luisteren, in de hoop dat we bij Valto-a-Gogo hoge ogen gooien. Met een beetje geluk, moet dat lukken!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Foto (prachtig shot van Valto 1, samen met de teams van de week E1 en E3 en op de achtergrond de banieren van de spelers): Mieke van Leeuwen