K.O. of O.K.

Eerder op de dag speelde Valto E4 de allerlaatste reguliere competitiewedstrijd van Valto in dit seizoen. Zij konden kampioen worden en wonnen als echte winners ook dit laatste duel met 18-7. Van harte! En wederom voegen we een team toe aan de kampioenenparade op de einddag. Dat is inmiddels een behoorlijke lijst geworden. We hopen jullie allemaal te zien, met ouders, broers, zussen, opa’s en oma’s! Er was nog wel één plekje over, onderaan de lijst stond nog een leeg vakje.

 

Deze zaterdag kende veel voorbereidingen. Na de monsterzege op Fortis vorige week en de zure nasmaak van de Zeeuwse treffer in de laatste seconden, was het duidelijk. Er moest beslist worden, een week later, op neutraal terrein bij Scheldevogels. Dus draaiden diverse WhatsApp-groepen overuren om de vele berichtjes over en weer te verwerken. De kern van de harde kern wist te melden dat het met de sfeer voor, tijdens en na de wedstrijd wel goed zou komen. Bussen werden geregeld, met en zonder airco en de tickets werden verkocht, tot in Canada aan toe. Bergen op Zoom zou weten dat Valto aanwezig was. Daarnaast werden enkele annuleringsverzekeringen aandachtig bestudeerd, maar helaas was de clausule omtrent beslissingswedstrijd niet te vinden. En dus zat er niets anders op dan even heen en weer te reizen of te hopen op een livestream vanuit het Brabantse.

 

Dat laatste was nog maar de vraag. Met name de vraag of de internetverbinding wel snel genoeg was en zo niet, of er een alternatief was. Er werd vervolgens binnen een week ontzettend hard gewerkt om het toch mogelijk te maken. Met nieuwe apparatuur, nieuwe software en dus nieuwe mogelijkheden werden de voorbereidingen getroffen om niet alleen nu, maar ook in de toekomst verzekerd te zijn van mooie beelden voor thuisblijvers, vakantiegangers en andere geïnteresseerden. Er werd contact gezocht met de gastheer van zaterdag, die bijzonder behulpzaam was. De WOS werd benaderd om de samenwerking zo soepel mogelijk te laten verlopen en tenslotte vielen vrijdag alle puzzelstukjes op hun plaats en was de nieuwe set-up gereed, getest en klaar voor actie. Bij verschillende mensen was de opluchting voelbaar.

 

Opluchting was er ook aan het eind van de avond, toen Maaike veilig en op tijd geland was en thuisgebracht werd. Een stukje commitment wat je niet vaak ziet, maar wat er bij Valto wel steeds vaker insluipt. Iets over hebben voor je prestatie, voor je team. Want dat is was het is, een teamsport en dus ook een teamprestatie. En dit team wil meer, wil verder. Het bewijs lag er, de beslissingswedstrijd was een feit en daar gingen we. Met z’n allen. De vele supporters langs de ene lijn, de harde kern langs de andere, het streamteam in en op de berging, de kijkers thuis of op vakantie, de reserves in de dug-out, de staf er voor, de spelers in het veld. 

 

Wat we zagen was deels iets wat we niet gewend waren. Er was spanning en dus niet het ideale spelletje. Er was een gat, een groot gat. Niet in ons voordeel. Het was als een bokswedstrijd, waarin de één tekeer gaat en de ander steeds verder wegzakt. Je ziet het aankomen, je vraagt je af of het nog goed gaat komen, of de wedstrijd niet langzaam uit de handen glipt. Het moment van K.O. was niet ver weg, maar het was nog geen Knock Out. Een lichtpuntje hier, een lichtpuntje daar. We zagen dat andere deel, dat deel wat we vaker hebben gezien. Het niet opgeven, veerkracht tonen, doorgaan en het toch hoofd koel houden. Terugkomen en overwinnen. Het laatste doelpunt in de laatste minuut. Het moest zo zijn. De tegenstander kende het gevoel. Wij nu ook. In plaats van een K.O. werd het O.K. Wij spelen volgend jaar, voor het eerst in de geschiedenis, Overgangs Klasse!!!

 

Iedereen ging uit zijn dak, het was geweldig, het was echt, het was feest! En zoals we er met elkaar naar toe hebben geleefd, voor de wedstrijd, maar misschien ook wel de afgelopen jaren, zo was de overwinning en de bijbehorende promotie ook van ons allemaal. Van de hele vereniging. En zo werd het ook gevierd. Op het veld. In de bus. Bij aankomst, waar de supporters uit de bus, maar ook nog leden en ouders van huis waren gekomen naar Villa Valto om de spelers en staf binnen te halen. Er werd gezongen, gegeten, gepraat, gedanst, gehuldigd, gedronken, gekeken en genoten. De dag kwam net als de vereniging weer in balans. De prestatie aan de ene kant, ging over in gezelligheid aan de andere kant. Wat dat is het DNA van Valto. Dat krijg je er niet uit. Ik besef dat ik erg gelukkig mag zijn met jullie allemaal!

 

En nu? Natuurlijk nagenieten. De stream staat nog online op valto.tv, ik heb hem al twee keer bekeken. De samenvatting van Omroep Zeeland staat op onze Facebook pagina. Het radioverslag van de WOS is terug te luisteren en bezorgd je kippenvel, vooral de laatste minuten. Het nieuws van 17.00 uur werd er voor uitgesteld. Er staat een fotorapportage online, te zien via onze Twitter timeline. Dit blijft nog wel even hangen. Zullen we er komende zaterdag nog eens over napraten, op de einddag, bij het duo-schieten of de BBQ, voor of na de kampioenenparade, waar dat laatste vakje in de lijst ook is gevuld. En zullen we dan de zaterdag er na vol trots de B1 teams voor het NKB ontvangen op onze velden? Dan sluiten we het seizoen in stijl af. Meer weten? Kijk op http://nkb17.nl.

 

Tenslotte sluit ik deze week graag af met de inmiddels befaamde slogan van en voor onze Lierse Trots: WZVWZDB!

 

Namens het bestuur,

Jan Jaap Elenbaas