Korfbal, korfball, Korbball, corfebol, Корфбол, korfbol

Zaterdag begon het EK korfbal in Dordrecht en daar zou ik samen met Mark naar toe gaan. Vier wedstrijden en als bonus de officiële opening van het toernooi, inclusief een spectaculaire dans. Zo’n internationaal toernooi heeft een beetje de schijn tegen. Nederland wint toch wel, België wordt tweede, de wedstrijden worden slecht bezocht behalve de finale, er is geen sfeer en als je op een verjaardag vertelt dat je het EK korfbal hebt bezocht, kijk je tegen opgetrokken wenkbrauwen aan. Nee, het beloofde niet veel goeds.

Het lastige is dan ook dat je door al die zure appels heen moet bijten en vol moet houden. Ik bedoel, ondanks dat we relatief vroeg waren, was de parkeerplaats nog zo goed als leeg. De “sportboulevard” klinkt leuk, maar als je daar of in de omgeving lekker wilt lunchen, is het goed zoeken. Daarnaast was de uitstraling van buiten toch iets minder dan we hadden gehoopt en voldeed de tot korfbal-arena omgebouwde ijsbaan ons inziens niet helemaal aan de sfeereisen die je wel zou willen nastreven. Gelukkig hadden we de early-bird tickets besteld, want de tribunes stonden vol, met lege stoelen. In de eerste wedstrijd werd duidelijk dat we ook geen fan zijn van de 4×10 minuten zuivere speeltijd en liet de kwaliteit de versnaperingen te wensen over.

Tot zover de toch wel bevestigende vooroordelen over een internationaal korfbaltoernooi. Dan nu de argumenten waarom ik zo weer een dagje zou gaan, als de tijd het toe zou laten. Het is een leuk dagje uit, in een gezellige ambiance, hoewel je er soms wel zelf iets van moet maken. Prompt kwamen Manon, Daniël, Michael en Laurens ook. Samen hebben we de rest van de wedstrijden bekeken en tussendoor een lekkere gefrituurde aardappel gegeten, in van die reepjes. Bram kan dat altijd wel goed. Natuurlijk zit er bij zo’n eerste wedstrijd niet veel publiek, de meegereisde Tsjechen en Polen waren op een paar handen te tellen. Het zijn echter wel vaak teams die aan elkaar gewaagd zijn en dus maakt het de wedstrijden iets spannender dan wanneer Nederland of België hun tegenstanders bespelen. Daarnaast zijn er van die spelers, die meteen favoriet zijn en gelukkig had Mark zijn huiswerk goed gedaan en wist haarfijn de Johan Cruijff van Polen aan te wijzen. Vermakelijk.

België en Nederland wonnen zoals verwacht hun wedstrijden van respectievelijk Engeland en Catalonië, hoewel het bij onze medelanders toch wat moeizamer ging dan verwacht. De Catalanen bleef lang bij, door matig spel van Oranje en ik heb zelfs mensen gezien (ik noem geen namen) die plots voor de rood/gele formatie waren. Eerlijk is eerlijk, het maakte de wedstrijd een stuk minder saai. En dat was de laatste wedstrijd eigenlijk ook niet. Deze begon wat later, waardoor de inmiddels tot harde kern gepromoveerde supporters uit De Lier even dachten dat de Engelse scheidsrechter uit de kroeg moest worden gehaald. Laten bleek het Turkije te zijn, dat verlaat was aangekomen. De bus met Turks nummerbord stond nog af te koelen toen wij na een enerverende wedstrijd huiswaarts gingen. Met dank aan onder andere publiekslieveling Berk en de nummer 1 van Rusland.

Wat je ook van zo’n toernooi vind, ik denk dat je er vooral een keer naar toe moet gaan. De toegangsprijzen zijn goed te doen en je bevind je een dagje in internationaal korfbalgezelschap. Of bekijk de stream als je niet kunt komen, toch kijken daar honderden mensen naar per wedstrijd. Daarnaast denk ik dat dit allemaal hoort bij het laten groeien van de korfbalsport. Leren van voorgaande toernooien, internationale teams beter maken, bekendheid creëren, clinics tussendoor geven, experimenteren en innoveren. Dat doe je niet door allemaal op een eilandje te blijven zitten. Nee, dat doe je door elkaar op te zoeken en elkaar beter te maken. Dat doe je door te organiseren in plaats van de bekritiseren. Dat doe je door uit te dagen en bij te dragen. Een mooi bruggetje naar vanavond trouwens, wanneer we in Villa Valto de Algemene Ledenvergadering hebben. Ik nodig je namens het gehele bestuur van harte uit!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas