Tweede leven

Vroeger. Het lijkt soms zo lang geleden. Het is vaak ook lang geleden. Er is veel veranderd. In relatief korte tijd. De kleding, de haardracht, de communicatie, de maatschappij, de wereld om ons heen. De sport, het korfbal, alleen buiten, drie vakken, grote vakken, gras. De tijd dat de korf nog van riet was. De tijd van het katoenen shirt, met embleem er op genaaid, zonder sponsor, zonder rugnummer, zonder naam. De tijd van de leren sporttas, de kniekousen, de spelerskaarten en de papieren wedstrijdformulieren. Het lijkt wel een vorig leven.

Het ís ook een vorig leven. Misschien wel meer dan één geleden. Een vereniging moet blijven vernieuwen, soms is dat meegaan met de tijd, soms is dat de tijd vooruit zijn. Ik denk dat we daar bij Valto op de juiste manier mee omgaan. Een enkele keer wil je wel iets sneller, maar kan het niet. Neem nu de aanpassing van de toiletten in de hal van onze mooie kantine. Al een tijdje een pijnpunt, want we groeien en op piektijden staan er rijen. Het past niet meer bij de service die we onze leden en gasten willen bieden. Alleen er hangt een kostenplaatje aan, dat moet kloppen. Daarnaast kan het onderdeel zijn van een groter plan, alleen dat loopt nog, nog wel even ook. Dus toch maar beslissen om te verbouwen? Krijgt het sanitair een tweede leven? Het is één van de agendapunten tijdens de Algemene Leden Vergadering van 15 oktober. Leden en ouders van jeugdleden zijn van harte welkom.

Op het gebied van kleding zijn we weer bezig met andere vernieuwingen. Een nieuwe look, ingegeven door het stoppen van de ene lijn, maar met mogelijkheden bij een andere lijn. Een ander merk. Een mijlpaal, want de gehele vereniging gaat over. De totale set ziet er verschrikkelijk mooi uit, eigentijds, gaaf, vet en cool. Het straalt eenheid uit, kwaliteit en voldoet in alle opzichten aan onze verwachtingen. Met de hulp van onze sponsoren, aangemoedigd door de sponsorcommissie en met de inzet van de kledingcommissie kunnen we binnenkort dan toch echt vol trots het nieuwe tenue gaan dragen. Wat heet, de eerste 40 trainingspakken staan nu al in onze webshop met een mooie korting. Wat er met de oude shirts gaat gebeuren? Die gaan naar de stichting Hart voor Moldavië, het goede doel waar we ons, in verband met de sponsoring van onze scheidsrechters, mee verbonden hebben. Zij krijgen dus zeker een tweede leven.

Een korfballeven zou zomaar een mensenleven kunnen duren. Sommige leden zijn bijna letterlijk op de velden geboren, spelen zo lang mogelijk door en blijven daarna verbonden met de club als vrijwilliger en omdat het gewoon gezellig is, je vrienden er zijn, je van het spelletje geniet, enzovoorts. Bij veel mensen bestaat dat leven uit meerdere delen. Voor en na een studie, voor en na een carrièreswitch, voor en na blessureleed, voor en na de geboorte van kinderen. Over geboortes gesproken, we hebben er al velen mogen meemaken. Kinderen, natuurlijk. Dieren, ook. Maar teams, ja daar zijn er de laatste jaren wel wat van bijgekomen. In een Bijblijver uit 2006 zag ik 6 seniorenteams en 14 jeugdteams. Sinds die dag zijn 13 teams bijgekomen en dan tel ik de Kangoeroes, Fit&Fun en Wandelclub nog niet mee. Daar hoort overigens een groei bij van zo’n 100 leden. En nu 12,5 jaar later, komt daar nog een team bij. Van 6 naar 7 naar 8 en nu 9 seniorenteams. Valto 9 maakt haar rentree in de zaal!

Eerlijk is eerlijk, een mooi moment voor mijzelf ook. Ik kan beginnen aan mijn tweede korfballeven. Maar gelukkig niet alleen. Samen met 8 mede-super-enthousiastelingen gaan we kijken waar we staan. We hebben een paar trainingen achter de rug en het voelt goed. De conditie gaat vooruit, de automatismen komen weer terug, nu nog een stukje afwerking en vertrouwen, maar dat komt vast goed. Je merkt het al, ik ben/we zijn hier echt heel blij mee. Mocht het aanstekelijk werken, dan zijn er nog een paar plekjes beschikbaar om op volle oorlogssterkte ten strijde te trekken.

Er is weer leven in de brouwerij! Een fijne week gewenst.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas