Vorige week maandag was dan het moment daar. Op twee dagen na, precies vijf jaar geleden dat ik de virtuele voorzittershamer overnam van Hans en plaatsnam in het bestuur van onze prachtige vereniging. Het ene moment was ik nog ‘van niets’, het andere moment was ik ‘van alles’. Natuurlijk niet alleen. En dat heb ik ook echt zo gevoeld. Het bestuur, de commissies en al die leden, vrijwilligers, sponsoren. Samen maken we de club, samen zijn we de club.

Een club in beweging, dat ook wel weer bleek tijdens de ALV waarin we naast de gebruikelijke plichtplegingen, verantwoording hebben afgelegd over de cijfers, zowel de jaarrekening als de begroting en de controle op de financiële huishouding door de kascontrole commissie. Kort gezegd hebben we weer veel gedaan afgelopen jaar en zijn de leerpuntjes meegenomen naar dit seizoen, ook hebben we met goedvinden van de ALV de contributie verhoogt met een paar procenten per leeftijdscategorie. Voornamelijk om de stijgende uurtarieven van de sporthal te compenseren, maar ook om in de toekomst een stabiele en financieel gezonde club te blijven. Ingrid en Joke bedankt voor de controle, volgend jaar zal Joke dit samen met Daniël op zich nemen.

Daarnaast was er een stukje terugkijken en waren er plannen en mededelingen vanuit het bestuur. Op sportief gebied gaat het de goede kant op. We zijn weer een stapje verder bij ons doel nu zowel Valto 1 en 2 overgangsklasse spelen op het veld en Valto 1 in de zaal, waarbij Valto 2 hopelijk kan gaan aansluiten. We spelen met twee jeugdteams hoofdklasse en om aan de kwaliteit te blijven werken, start dit seizoen een KT2 cursus voor 9 van onze jeugdtrainers. Niet alleen om net als het afgelopen seizoen weer vele kampioenen te kunnen huldigen, maar ook om te leren en plezier te hebben, want dat blijft bij de jeugd van groot belang.
Wat betreft de arbitrage hebben we een goed jaar achter de rug. We zijn niet alleen in de plus geëindigd, waarvoor we onze bondsscheidsrechters enorm bedanken, maar ook hebben Rick en Alex de finales van de zaal hoofdklasse en het Nederlands Kampioenschap op het veld gefloten. Ze zijn zelfs scheidsrechter van het jaar geworden en fluiten bijna alleen nog maar Korfbal League. De gastvrijheid gaat nog steeds goed. Een aandachtspunt blijft het fluiten van de jeugdwedstrijden en de te fluiten wedstrijdsportduels dit jaar en in de toekomst. Daar gaan we als bestuur en TC aan werken.

Andere aandachtspunten blijven de zaalruimte. We hebben een chronisch tekort aan uren in de huidige twee sporthallen en doordat we in Honselersdijk niet meer welkom zijn, hebben we na een grote zoektocht wat ruimte in Maasland gevonden. Hoewel verre van ideaal, zijn we toch blij met deze uitwijkmogelijkheid en realiseren we ons dat we nog meer ons best moeten doen voor extra mogelijkheden en ruimte. Met het wegvallen van de gymzaal aan het Achterlaantje, zal de druk nóg groter worden en dus proberen we de gemeente te overtuigen van de noodzaak voor een vervangende sporthal en niet een nieuwe gymzaal. Dit is dé kans om een einde te maken aan die jarenlange tekorten. Het onderzoek dat is gestart is klaar en ligt ter beoordeling bij de gemeente. We hopen dat hiermee duidelijk wordt dat het zo niet langer kan en dat er nu echt actie wordt ondernomen.

Daarnaast heeft een ander onderzoek vanuit de gemeente de situatie van het sportpark belicht. Niet alleen de parkeerproblematiek die nog altijd niet is opgelost, maar ook de indeling en de ruimte (vooral het gebrek er aan) in het licht van de 800 huizen die er worden gebouwd de komende tijd. Wil je de groei die er nog altijd is en alleen maar versterkt wordt kwijt kunnen, dan zal er iets moeten gebeuren. Ook hier hebben we als korfbalclub te maken met ruimtegebrek. Gaat net nu nog net goed, zal het over een korte tijd ook buiten te krap worden. En niet alleen wij, maar ook de andere sportclubs gaan groeien door de geplande uitbreiding van De Lier. De tennisvereniging heeft nu al een grote wachtlijst en wil graag de sportende Lierenaar een plek kunnen bieden. Met deze informatie in het achterhoofd willen we meer gaan doen. Er is al een onderzoek, maar we willen ook zelf een plan maken, waarin we alles nog eens goed belichten en een visie schetsen voor de komende 20 jaar. We blijven dus niet stilzitten en wij hopelijk niet alleen. We zullen daar hulp bij nodig hebben en willen graag een beroep doen op jullie, daar waar dat nodig is, zodat we uiteindelijk de uitwerking van de plannen in beweging kunnen krijgen.

Dat we niet stilzitten is ook te zien aan het stukje marketing en PR. Wederom hebben we weer veel georganiseerd en zijn die activiteiten, plus enkele hoogtepunten zoals de kampioenschappen van Valto 1 en 2 goed in de media gekomen. Daarnaast blijft de live stream goed bekeken en helpen we daar zelfs andere clubs mee. Ook het stuk sponsoring blijft het goed doen, met aan de ene kant langlopende relaties, maar ook voor incidentele acties en evenementen zijn er altijd weer bedrijven die zich aan ons en onze activiteiten willen binden.

Zoals al eerder aangehaald, zonder vrijwilligers is een vereniging nergens. Het is plek waar je komt om je ding te doen en gaat zonder iets bij te dragen. Het is geen bedrijf waar je je kinderen brengt en haalt, zonder iets toe te voegen. Niemand van de club wordt betaald, de leden, vrienden en vrijwilligers van Valto zorgen dat alles draait, op volle toeren, waarbij de kosten beperkt blijven. En gelukkig zijn er binnen Valto heel veel vrijwilligers. De één doet iets meer dan de ander en dat is prima. Er zijn ook een aantal mensen die heel veel meer doen dan een ander en dat is bewonderenswaardig. Dan verdient iemand een extra pluim, zeker als deze persoon in het afgelopen seizoen enorme bijdrage heeft geleverd, bovenop het werk dat ze al doet.

De afgelopen vijf jaar had ik al eerder aan vier toppers het ere-kleinood mogen uitreiken en na Teun, Michiel, Rianne en Bart was het dit jaar tijd voor Marleen. Zij heeft het dubbel en dwars verdiend en is dan ook op een bijzondere manier bedankt voor al haar werk dat ze heeft verricht!

En toen, het afscheid. Van Marije als bestuurslid Marketing en PR. Een mooie 3 jaren met heel veel media-aandacht voor Valto en prachtige evenementen en sponsoring zijn ten einde. Hele erg bedankt voor je inzet in deze tijd en veel succes met je verdere loopbaan in binnen- en buitenland en natuurlijk op het veld in Valto 7. Op haar plek komt Bart Versteegen, die van bestuurslid Technische zaken verhuisd. Ook Bart heeft de afgelopen jaren in de TC zijn steentje bijgedragen en de laatste jaren als voorzitter TC. Enorm bedankt voor wat ook jij hebt betekend. Daar zaten wel een aantal promoties bij van Valto 1 en 2 en vele andere trajecten waar jij je voor hebt ingezet. Nog altijd een ster in Valto 6 en gelukkig ook teamspeler in het bestuur gebleven. Tenslotte maakte ik plaats voor Marco, de nieuwe voorzitter mét hamer om vervolgens zelf plaats te nemen in de stoel van bestuurslid Technische zaken. Met een mooi cadeau, bloemen en speech van Bart nam ik afscheid van mijn rol en begon ik aan een nieuwe. Het was een mooi avontuur, een fantastische reis.

Tijdens die reis heb ik, hebben we, veel meegemaakt. Iedere week probeerde ik daarvan iets mee te nemen in de stukjes van de voorzitter. Ik zal er één of twee gemist hebben, maar ik hoop dat ik jullie een inkijkje heb kunnen geven in wat er speelde, in de vereniging, in mijn leven, in de korfbalwereld of iets anders. Ik wil jullie vanaf deze plaats bedanken voor het vertrouwen dat ik heb gekregen om er iets moois van te maken en geef nu zelf de inmiddels echte voorzittershamer door aan Marco. Ik wens hem daarbij veel succes en net zoveel plezier als ik heb mogen ervaren. Als bestuur hebben we alle vertrouwen in hem en ik hoop dat jullie hem datzelfde vertrouwen willen geven. Ik schuif een plekje op, naar de stoel van bestuurslid Technische zaken, waar ik naast en samen met Marco, Fiona, Pascal en Bart de club weer een stapje verder te brengen.

Jullie waren, zijn en blijven geweldig!

Namens het bestuur.
Jan Jaap Elenbaas

Tussen al het regengeweld werden we afgelopen zaterdag getrakteerd op weliswaar een frisse dag, maar met veel zon. Precies zoals een competitiedag in de herfst zou moeten zijn. Dat was al weer even geleden. Wat ook even geleden was, het vertrek met mijn eigen team op dezelfde tijd als mijn zoon uit de F. Nu is het vroeg uit bed gaan in het weekend geen nieuws, maar de vroege vertrektijd en dito aanvangstijd was toch wel weer wennen. Dit gevoel werd nog eens onderschreven doordat we na de F-jes van Trekvogels mochten aantreden tegen het eerste team van de club.

Ook dat was wel even geleden. Teamgenoot Mark uit de A1 van destijds moest het me vertellen. Wij hebben daar vroeger ook nog tegen gespeeld. Toen een redelijk grote vereniging die op een aardig niveau (net als wij) speelde met hun junioren. Hoe anders was het nu. Een vereniging van in totaal 5 teams op een prachtig stukje Kralingse grond. Ergens wel mooi, ergens wel zonde. Valto 9 stond voor de jonge honden van Trekvogels 1 op het menu. Ik zal jullie de details besparen, maar via een matige eerste helft (op papier verloren) en een veel betere tweede helft (op papier gewonnen) werd het opgeteld toch verlies en zijn de kampioenskansen er vooral voor de tegenstander in plaats voor het negende. Net als dat het 23 jaar geleden zou zijn geweest, was het verlies nu ook weer zuur. Maar, thuis kunnen we ze zeker pakken!

De rest van de familie was ook niet 100% succesvol vandaag, of het moeten de wijze lessen zijn geweest. De één kon kampioen worden, maar verloor uit in Delft. Grote teleurstelling direct na de wedstrijd, wat prima is. Daarna de gehele dag de zinnen verzet op en om het veld langs de Villa. De ander een gelijkspel, waar winst in de lucht hing. Zelfde recept. Een zonnige herfstdag ‘op de korfbal’ doet wonderen. Net als de heerlijke dagschotel met ballen! Hoewel de selectie uit speelde (ook met wisselend resultaat), zat de Villa vol met eters en was het gezellig, net als het toen wel eens kon zijn. Alleen nu had de bank geen prijzenkast achter zich, waar menig achterhoofd zich tegen heeft gestoten. Overigens zijn er dan wel weer barkrukken ter compensatie. Je moet er alleen niet vanaf vallen.

Andere hoogtepunten van de dag waren de leuke gesprekken met verschillende mensen in diezelfde herfstzon, het kampioenschap van de D1 dat met een mooie overwinning de eerste plaats veiligstelde en de wedstrijden van Valto 4, 5 en 6 die ik weer eens kon zien. Die laatste van heel dichtbij. Een mooie dag om die wedstrijd te fluiten met als kers op de taart niet alleen de overwinning voor het zesde, maar vooral het presentje dat ik mocht ontvangen in het kader van de week van de scheidsrechter. Een mooi gebaar in een mooie week. Even ‘de scheids’ onder de aandacht. Even weer scherp waarom hij of zij er eigenlijk staat. Het besef dat er (excuus voor het cliché) zonder scheidsrechters geen wedstrijden zouden zijn. En dus ook weer een beroep op mensen die worden ingedeeld om goed op te letten wanneer je er op staat om te fluiten. Je hoeft er maar een paar keer per jaar te staan. En het is echt leuk. En het is echt nodig. Ook de wedstrijden die we buiten de deur moeten fluiten. Het is leuk dat we op niveau spelen, maar de consequentie is dat we ook neutraal moeten fluiten en de realiteit is dat we daar dit seizoen een behoorlijke uitdaging hebben. We gaan er dus eens goed voor zitten hoe we hier een impuls aan kunnen geven. Niet alleen voor dit seizoen, maar ook de komende seizoenen.

Hoewel het niet altijd rozengeur en maneschijn is (er zijn voldoende uitdagingen), doen we ook een hele hoop dingen goed. Een zaterdag als deze doet me dat eens te meer beseffen. Uitgeteld op de bank, na een wedstrijd spelen + fluiten en een hele dag korfbalzaken, kijk ik naar de stand van Valto 1. Hoewel echt alle teams even belangrijk zijn, is dit toch het team waar het meeste naar gekeken wordt, vanuit de club, vanuit daarbuiten. Het vlaggenschip, zoals dat met een mooi woord heet, staat derde. Derde. In de top van de overgangsklasse. Natuurlijk is het seizoen nog lang en volgende week komt de koploper op bezoek. Maar ik kijk vooral graag naar de positieve puntjes. De lichtpuntjes. Kijk eens waar we vandaan komen. En Valto 2, vormt samen met het eerste de selectie. Even zo belangrijk, want ze staan er wel als er blessures zijn, als het ene team in Veenendaal speelt en het andere in Middelburg. Dat geeft extra uitdagingen. En dan zit het soms niet mee. Eén puntje verschil verliezen. Winst was zeker mogelijk. Komt vast en zeker goed als we thuisspelen. Met de ploegen die nu in de onderste helft van de ranglijst staan nog voor de boeg de komende drie weken, is het van belang wij als club achter ze staan. Letterlijk. Langs het veld. Niet teveel achterom kijken. Toen was echt niet alles altijd beter. De toekomst ligt voor ons. Kijk vooruit en kijk omhoog. En kijk ook eens opzij. Naar de mensen die belangrijk zijn. Om het veld. In het veld. Complimentjes zijn gratis. Denk aan de scheidsrechter. Niet alleen deze week.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Je kent hem vast: “De cursus Omgaan met teleurstellingen, kan vandaag helaas niet doorgaan.”. Het leven in een notendop. Afgelopen weekend kregen we er wel een aantal te verwerken en natuurlijk is het iedere andere week niet anders. Het hoort erbij. Het is alleen de truck om er iets positiefs uit te halen, dat lichtpuntje te zien en niet bij de pakken neer te gaan zitten.

Iets gaat niet zoals je wilt, je krijgt een blessure of je speelt een verliespartij, het hoort er allemaal bij. Op het moment dat het gebeurt is het niet leuk, maar het maakt je sterker. Je kunt jezelf motiveren iets anders aan te pakken dan de vorige keer, je terug knokken na een blessure of elkaar beloven er de volgende wedstrijd er 110% voor te gaan. Je gedachten spelen daarbij een hele belangrijke rol. Denk positief, stel het je voor, blijf aan dat resultaat denken. Makkelijk gezegd natuurlijk, maar probeer het eens. En als je denkt dat het niet is gelukt, probeer het dan nog eens.

Twee voorbeelden. Het eerste uit 1999. De eerste training na de zomervakantie. Op het nieuwe veld. Het seizoen er voor kampioen met Valto 1 op het oude veld. De training was nog niet begonnen of ik kwam na een sprong met mijn voet op een andere voet. Veel pijn. Naar de dokter, naar het ziekenhuis. Enkelbanden
gescheurd. Dat betekende maandenlang herstellen en revalideren. Terwijl de nieuwe Villa feestelijk werd geopend, zat ik met mijn voet omhoog em de krukken er naast. Sport was een groot deel van mijn leven en ik dacht op dat moment dat het voorbij was. Zelfs toen ik na maanden weer mocht trainen, mistte ik de kracht en durfde ik niet te springen, uit angst dat het nogmaals zou gebeuren. Maar toch bleef ik doorgaan. En gelukkig maar, want de pijn en angst verdwenen en ik speelde nog jaren lang met heel veel plezier.

Het tweede uit 2011. Ik had last van mijn rug, veel last. Pas toen ik een dag na een wedstrijd niet meer kon lopen, begreep ik dat het zo niet langer kon. Ik moest stoppen en begaf me naar de fysio. Daar leek ik niet veel verder te komen. De dokter wist het ook niet. En na de ziekenhuismolen was ik nog niet veel wijzer. Blijf anders maar paracetamol slikken was het advies. Maar daar zat ik niet op te wachten. Pas toen ik na wat omzwervingen via via bij iemand kwam die het van een andere kant bekeek, bleek dat mijn ene been een stuk langer was dan het andere. Voldoende om de pijn aan de rug te veroorzaken. Met een simpel hulpmiddel werd dit verschil gecompenseerd en kon ik na 6 jaar weer sporten zonder pijn. Het jaar er na speelde ik in het leukste team van Valto 😉 zo blij als een kind. Overigens is daarbij het eerste doel niet gelukt, kampioen worden, maar we gaan het dit jaar gewoon opnieuw proberen. En dit keer lukt het ons wel!

In bovenstaande zitten overigens twee lessen: ga op tijd naar de fysio bij de eerste klachten, liever gisteren dan vandaag. Het scheelt echt als je er niet te lang mee rond blijft lopen. En hou vol. Neem niet zomaar genoegen met iets waar je niet tevreden mee bent. Probeer het opnieuw en ga door. En zie iedere dag, iedere training en iedere wedstrijd weer als een nieuwe kans. En bedenk daarbij altijd: wat kan ik er aan doen, om het dit keer beter te laten gaan, dan de vorige keer.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Juist. Het halve werk. Zou je zeggen. Genoeg overwinningen gezien op de eerste echte competitiezaterdag. Sowieso van de F1 en de C2, zij wonnen beide, dit jaar mijn teams om te volgen. Valto 9 was een dagje vrij, maar leende haar spelers graag uit aan andere teams, 5 van ons kwamen in actie en hadden een goede generale met een overwinning. Een andere overwinning die ik mocht zien, was die van Valto B1. Tegen Oranje Wit B1. De club uit Dordrecht waarmee we samen applaudisseerde voor Arend, hun jeugdlid, omgekomen tijdens de vakantie. Dank aan iedereen die meewerkten aan de oproep voor het eerbetoon aan hem.

Datzelfde Oranje Wit speelde tegen ons eerste en tweede, waarbij de laatstgenoemde jammer genoeg de overwinning die in zicht was, niet kon binnenslepen. Het werd uiteindelijk een puntendeling. Het vlaggenschip wist de voorsprong wel vast te houden en wist zo sportieve revanche te halen the de ploeg waar we vorig seizoen nog tweemaal van verloren. Een goed begin dus. En dat tijdens een regenachtige, winderige, zonnige dag die eindigde in een plensbui waar Thom en de A3 je alles over kunnen vertellen. Gelukkig was er de heerlijke dagschotel van Willem en Teun en de derde helft om de start van het seizoen feestelijk mee te vieren.

Nu de andere helft nog. Noem het de vierde helft. Oftewel de rest van het seizoen. Er zijn nog steeds wat gaten in te vullen waar de TC hard mee bezig is. Zoals vorige week aangegeven, dat kan niet zonder jullie hulp. Er hebben zich ook al een aantal mensen aangeboden, daar zijn we erg dankbaar voor! We groeien als club in vele opzichten en daar moeten we ons op aanpassen. Er zijn dus meer mensen die lid zijn en daardoor ook kunnen bijdragen aan de continuïteit, de gezelligheid en de ambities. Een vereniging ben je namelijk samen.

Naast extra vrijwilligers, betekent groei ook extra ruimte en extra faciliteiten. Ook daar zijn we mee bezig. Op het veld zie je het als drukker worden tijdens de trainingen, op sommige dagen zitten we daar al aan de max. In de zaal hebben we al jaren een chronisch tekort en daar zijn we ook al jaren aan het zoeken naar oplossingen. Deels door ruimte te huren buiten De Lier, hoe gek dat ook klinkt. Maar ook daar wordt de uitdaging groter, omdat er buiten De Lier geen ruimte meer is. Er zijn onderzoeken gaande vanuit de gemeente, dat is een goed begin … maar we zijn er nog lang niet. Het is en blijft een aandachtspunt. Tijdens de komende ALV zullen we daar vanuit het bestuur een update over geven. Nóg een reden om te komen.

Voor nu een fijne week gewenst!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Daar zit je dan. Op de bank. The day after. En wat voor een day! Waar te beginnen? Er gaat zoveel door mijn hoofd, nog steeds. Eigenlijk de hele week al, eigenlijk al weken. Een mix van spanning, opwinding, verbeterpuntjes, nieuwe ideeën, vermoeidheid, energie, maar vooral trots. Man, wat ben ik zo verschrikkelijk veel dat laatste. Als ik iedere dag van deze week zou moeten uitschrijven dan krijg je een aardig boekwerk, dus ik beperk me. Overigens zonder iets of iemand te kort te willen doen.

Donderdag 20 juni. Daar was hij dan. De beslissingswedstrijd. Vóór de zaal bijna een zekerheid, tijdens de zaal naar de achtergrond en na de zaal in eerste instantie niet meer in beeld. Maar het moest toch zo zijn. Tegen VEO. Mijn herinneringen gaan terug naar de zaalperiode van vorig seizoen. Geen kampioen in de 1e klasse, wel twee keer gewonnen van de kampioen. Dat was VEO. In de oefenperiode dit seizoen nog dik verloren. Ook dat was VEO.

Maar nu was alles anders. Grote belangen, want Valto wil vooral vooruit en omhoog kijken. Niet teveel achterom en omlaag. En als er belangen op het spel staan, dan zijn er zenuwen. En die zijn goed voor treffers, tegentreffers. Ook in deze wedstrijd. Maar er was ook veerkracht en strijd. En die winnen het weer van zenuwen. En zo kon het gebeuren dat we 0-4 achter kwamen, 21-15 voor kwamen en toch maar met 21-20 wonnen. Winst is winst. En winst is feest. In alle drukte van deze periode een hele knappe prestatie van dit team en een mooi resultaat voor de club, want twee keer overgangsklasse is goed. Heel goed. Uniek goed. In de geschiedenis van onze club dan. De Lierse Trots Sr. heeft het geflikt. Proficiat aan spelers en staf. Een hele mooie opmaat naar meer! #ditisvalto

Zaterdag 22 juni. Daar was hij dan. De finale. Waar het vorig jaar in de zaal net niet lukte voor de meeste van deze spelers in de C1 en waar het hele toernooi aan de neus voorbij ging in de zaal van dit seizoen, stond Valto B1 op het eindtoernooi voor 1e klasse B-jeugd in Tilburg. En word je eerste in de poule dan speel je de finale. Dat weten we allemaal natuurlijk, want 2 jaar geleden organiseerde wij dit toernooi. Tegenstander was HKV/Ons Eibernest.

Het vervelende voor deze tegenstander is dat ze mijn stukjes niet lezen. Want ik heb al een aantal keren geschreven dat je pas gewonnen hebt na het laatste fluitsignaal. En dat er tot die tijd dus van alles kan gebeuren. Zoals een gelijkmaker in de laatste seconden. En dus een verlenging. En dus gewoon weer alle kans. Mentaal gezien sta je dan ineens 3-0 voor, als je die laatste er toch nog even inprikt. En omdat wij Westlanders pragmatisch zijn, hebben die mentale voorsprong omgezet in realiteit. Met een mooie 11-8 overwinning deed de Lierse Trots Jr. ook iets unieks, namelijk de eerste kampioen worden van een eindtoernooi voor 1e klasse teams voor Valto. Proficiat ook aan deze spelers en staf. Als de jeugd echt de toekomst is, gaan we nog veel beleven!

Beleven. Dat is misschien wel een alles omvattend woord. Een belevenis. Een avontuur. Beleving. Van sport, club, korfbal. Topsport, topclub, topkorfbal. Het begon allemaal ruim een jaar geleden. Misschien wel anderhalf jaar terug. Een vraag van de korfbalbond in een post op Facebook. Gezien. Nog een keer gezien. Op gewezen. Nog een keer op gewezen. Doorgestuurd gekregen. Getagt, getagt, getagt … dan gaat het toch in je hoofd zitten. En als Marleen dan zegt dat we het moeten doen en belooft te helpen, dan zijn er eigenlijk alleen maar argumenten voor om dat bidbook te gaan schrijven, met de volle overtuiging dat we dit als Valto kunnen doen. En dat die overtuiging is overgekomen, dat is duidelijk. Wij kregen de organisatie voor twee jaar toegewezen.

Het afgelopen jaar is er met het kernteam en steeds meer aangehaakte vrijwilligers in steeds grotere mate gewerkt naar een evenement dat velen van jullie, maar ook regiogenoten en landgenoten hebben kunnen zien, maar vooral hebben kunnen beleven. Het is een dag geworden die niemand echt snel zal vergeten. Eén ding weet ik zeker, ik ga hem nooit vergeten. Wat wij als Valto hier hebben neergezet, gaat mijn verwachting echt ver te boven. Ik wil daarom in de eerste plaats alle vrijwilligers bedanken die dit mede mogelijk gemaakt hebben. Meer dan 250 leden, ouders, familie en vrienden hebben zich ingezet voor deze dag. Op de dag zelf, in de voorbereiding. Avonden overleg. Nachten regelwerk. Dagen vrij genomen om te bouwen.

Te bouwen aan een stadion, met ruim 1.500 zitplaatsen. Een prachtige arena tussen de kassen, een boarding van sponsorborden, afgewisseld met bloembakken. Hoe Westlands wil je het hebben? Een TV toren voor de livestream met 3 camera’s er op en minstens zoveel beneden. Voor de interviews, de analyses, het commentaar en de wedstrijden. Omrop Fryslân, RTV Drenthe en onze eigen WOS Media waren er bij. Tientallen journalisten en fotografen. Daartussen onze mooie dug-outs, de jurytafel, het streamteam onderin de toren, uitkijkend over het veld, duizenden mensen bedienend van prachtige beelden.

Niet alleen van het hoofdveld, maar ook van de rest van het terrein. Met twee gigantische schermen waar de beelden ook op te zien waren. Met een veld voor clinics, waar bondscoach Wim Scholtmeijer met internationals Fleur Hoek, Barbara Brouwer en Daan Preuninger hun clinics verzorgden. Langs de EHBO naar de sporthal voor de spelletjes, waar de kleinste kids gretig gebruik van maakten, al dan niet in combinatie met de bunkerkaart. Die werd overigens goed verkocht, wat weer voor lange rijen bij de poffertjeskraam op het horecaplein zorgde. Daar waar gezelligheid hoogtij vierde en na afloop van de wedstrijden de huldigingen plaatvonden. Onder het genot van een drankje en een hapje. Of dat nu een broodje hamburger was, een frietje van Snackers, een tomaatje van Heathy Team, een snoepje, een ijsje, gebak of één van die andere versnaperingen, het was allemaal lekker en prima verzorgd.

Mooi overigens dat de balans binnen onze vereniging goed tot uitdrukking kwam in de opbouw van het terrein. Een hartelijk welkom, plezier voor de kids en de hoofdmoot verdeeld in prestatie enerzijds op het veld en gezelligheid anderzijds naast het veld. De blauwdruk voor onze (en menig andere) club was een gouden greep, want waar de ene wedstrijd ophield en tot huldiging overging op het plein, startte de andere met het inschieten van de volgende teams die zich gingen opmaken voor hun finale. Teams die werden begeleid door mensen van Valto. Soms zelfs in het tenue van de club die ze begeleidden. Fantastisch om te zien hoe zij het visitekaartje waren van de vereniging naar onze gasten toe, de hoofdrolspelers van de dag. Zij stonden in de finale. Wonnen hem. Of verloren hem. Sport in alle realiteit. Maar wat het resultaat ook was, de huldiging was daar. Zilver is namelijk ook mooi, hoewel vaak pas na verwerking. We hopen in ieder geval dat de wij met hen op het podium een beetje hebben kunnen bijdragen aan die verwerking. Want het was toch wel écht een gaaf gezicht. Muziek, medailles, bloemen, zoenen, de beker en springen in de lucht van geluk door de winnaars en een joelende supportersmenigte die vooraan uit zijn dak ging.

Kippenvelmomenten zoals deze had ik er veel. Heel veel. Iedere keer als ik weer even het terrein op kwam, en me op een festival waande, ieder keer als ik de menigte zag praten, lachen, genieten. Iedere keer als ik hoorde juichen voor een doelpunt, aanmoedigingen van de kant, van de bank. Iedere keer als ik even meekeek op de superprofessionele livestream, de commentatoren aan het werk zag, de cameramensen, de jurytafel, de regisseur. Iedere keer als ik de glimlach zag op het gezicht van een vrijwilliger, de helpende hand, het gastvrije gebaar. Iedere keer als ik de zon op mijn hoofd voelde en me realiseerde dat we dit door alle goede voorbereidingen misschien wel hadden verdiend. Dat jullie dat hadden verdiend.

Want wat ik heb proberen te doen op de dag, maar me bij lange na niet is gelukt, is alle complimenten die we hebben gekregen door te geven. Het is zo ontzettend gaaf en onwerkelijk tegelijk, hoeveel bezoekers en eigen leden en dorpsgenoten, maar ook clubs, spelers, coaches, officials, de wethouder en mensen van de bond te horen zeggen dat dit bijzonder goed bedacht en uitgevoerd is. Ergens wisten we wel dat we het konden, maar misschien nog wel het grootste compliment is dat we onze eigen verwachtingen overtroffen. We hebben het geflikt. Met elkaar. En wat hulp van buitenaf. Niet te vergeten. Iedereen die hieraan heeft bijgedragen, bedankt! Lees alle berichten op social media en kijk de livestream en gepubliceerde media nog maar eens terug en herbeleef de dag. Ik beloof kippenvel. Opnieuw.

Achter de schermen zien we natuurlijk veel puntjes die we volgend jaar beter gaan doen, nóg beter. Het zijn puntjes op de i. Echt waar. We hebben de lat hoog gelegd, maar hij kan nog iets hoger. Tijdens de afterparty, na de huldiging op het podium van onze eigen B1, werden de eerste ideeën alweer uitgewisseld. De lijstjes van het kernteam vullen zich al weer met toevoegingen, aanpassingen en optimalisaties. De eerst aanmeldingen voor vrijwilligerstaken druppelen binnen. Het feestje ging tot de late avond door en langzaam ging het korfbalfestival uit, de nacht aan, met de ochtend in het verschiet. De opruim- en afbouwploeg was er al weer op tijd bij om na te praten en het complex weer in oude staat te herstellen. Als vandaag de tribunes worden weggehaald is er bijna niets meer dat herinnert aan dit bouwwerk. Maar zoals ze dan zo mooi zeggen: gelukkig hebben we de foto’s nog. En de video’s. En de snaps, de posts, de tweets, de nieuwsberichten en de uitzendingen. En bovenal de herinnering aan een mooi, groot korfbalfeest.

We hebben korfbal aan het Westland laten zien. We hebben Westland aan het korfbal laten zien. We hebben Valto nóg meer op de kaart gezet. We hebben een enorme boost gegeven aan onze vereniging en onszelf laten zien waar we toe in staat zijn. Bedankt daarvoor! Ik heb een enorm gevoel van trots hieraan overgehouden. Je hebt Lierse Trots Jr, Lierse Trots Sr. en je hebt nu ook pure Westlandse Trots.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Villa Valto, zaterdag 08.00 uur. Voor mijn gevoel is het al hartje zomer. Dat belooft wat voor de spelers, scheidsrechters en coaches vandaag. Ik ben de eerste en open de kantine. De kleintjes vertrekken, ik zet de schermen aan en de tafeltjes op het terras. Het wordt een heerlijke dag.

Langzaam druppelen de mensen binnen. Het is één van die dagen waarbij het fijne gevoel van het hebben van een eigen accommodatie hoogtij viert. De bar, het terras, de velden, de zon. Ze werken er allemaal aan mee. Ik maak nog snel wat NK posters klaar, Marleen legt de lijst er bij voor wie ze meenemen. Nu hopen dat ze overal komen te hangen en dat iedereen weet dat er een NK in De Lier is.

Vervolgens met de D1 naar Delft, de F4 achterna. Waar de kleintjes van DES hebben gewonnen, wint de D1 van Excelsior. Ik ben dan al weer onderweg naar mijn eigen wedstrijd tegen KOAG. De thuiswedstrijd gelijk gespeeld op een doordeweekse avond, de uitwedstrijd deze middag in de verzengende hitte van Krimpen aan den IJssel. Kort spelverloop: 1-9 bij rust, 6-11 overwinning. In de tweede helft dus behoorlijk wat gas teruggenomen. Maar toch nog kampioenskansen voor Valto 9, over twee weken. Samen met Valto D1. Het zou wat zijn, in het eerste seizoen bij rentree, op dezelfde dag kampioen worden. Ik kijk er naar uit!

Over kampioenen gesproken, er zijn al behoorlijk wat teams kampioen geworden afgelopen zaterdag. Niet iedereen heeft het nog gevierd, want nog niet iedereen was compleet of speelde thuis. Over twee weken dus een vervolg en meer! Er staan behoorlijk wat teams op kampioenskoers. Aanmoediging nodig dus, zodat we ze over de streep trekken. Aanmoediging was er afgelopen zaterdag al wel, bij Valto 2. Na een sterke eerste seizoenshelft op het veld, verliep de zaal nét even anders. Maar hoe teleurstellend de degradatie daar was, als het aan het tweede lag, zouden ze op het veld gewoon promoveren. En zo geschiedde. Een mooie prestatie en een bijzonder trotse voorzitter. Twee keer promoveren in twee jaar is mooi. Heel mooi. Ik hoop dat we die groei, met hier en daar vast nog wel eens een tegenslag, door kunnen zetten. En ander team dat de aandacht verdient is de B1. Wat in de zaal niet lukte, lukte op het veld wel. Met enige overmacht werd afgelopen zaterdag het kampioenschap behaald zonder puntverlies. Nu de laatste wedstrijd nog en dan op naar het eindtoernooi in Tilburg op 22 juni. Heel veel succes daar!

Het toetje van de dag moest nog komen. Winst voor Valto 1 en een grote stap naar behoud in de overgangsklasse. Het leek te gebeuren, maar het ijs werd te vroeg opgediend. Halverwege stond het nog 13-11 in ons voordeel, echter in de tweede helft hadden we te weinig antwoord op de scherpschutters van de tegenstander. Het ijs was gesmolten voordat we er erg in hadden en dus ging de slagroom, samen met de kers weer terug in de koelkast. Die bewaren we tot over twee weken. Wederom speelt tegenstander Nieuwerkerk een hoofdrol. Alleen waar we ons vorig jaar daar veilig konden spelen, strijden we daar nu voor een beslissingswedstrijd. Wanneer die is, hangt af van de tegenstander uit poule C. De beslissingswedstrijd wordt gespeeld op donderdag 20 of zaterdag 29 juni. Laten we er dus de 15e met zoveel mogelijk mensen bij zijn en Valto 1 de support geven die het verdient!

De loterij die volgde zorgde voor enige afleiding. Even de gedachten opzij, even concentreren op de lotnummers. Helaas voor ons geen prijs, ik zag er wel een paar mooie tussen zitten, maar goed, volgend jaar beter zullen we maar zeggen. Wel een aantal andere blije gezichten en dat doet me dan toch weer goed. Vooral de jeugdfiets voor Bart 🙂 De dagschotel was overigens super goed gelukt al zeg ik het zelf. De keukenhelden deden het gewoon, al was het met maar één kassa. De kip was heerlijk, de garnituur ook. Na een dag vol wedstrijden, zon en eten huiswaarts. Een gezellig terras achterlatend. De dag er op toch nog korfbal op het programma. Samen met Marleen het NK veldkorfbal promoten bij WOS Radio. Erg leuk en tevreden, dank aan onze mediavrienden dat we in de uitzending mochten zijn.

Tot zover de titel die ik zaterdagavond al in gedachten had. Niet wetende dat de balans ver zou overslaan naar de mindere kant. Want sport is leuk, korfbal onze passie, maar het leven is dat wat alles mogelijk maakt. En dan komt zondagmorgen ineens het bericht door dat Janine van den Nouweland afgelopen vrijdagmiddag is overleden. Zij was al langere tijd ziek en is slechts 54 jaar geworden. Ze was een trouwe wandelaar in de wandelclub die wekelijks vanuit Valto vertrekt. Ook is ze de moeder van Michiel, Luuk, Tessa en Coen, allemaal korfballers, waarvan Michiel en Luuk tot vorig jaar nog lid van Valto. We wensen de familie en vrienden heel veel sterkte bij de verwerking van dit verlies.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Foto: Arie Dijkstra

Over een maand is het Nederlands Kampioenschap bij ons op de velden en daar zijn steeds meer mensen mee bezig in de voorbereiding. We hebben als club als best wel wat georganiseerd in het verleden, maar dit is wel even andere koek. Het komt in de buurt van FestiValto dat we bij ons 50-jarig bestaan hebben gehouden of het Valtofeest dat we ieder jaar organiseren. Het verschil met die evenementen is dat er nu mensen uit het gehele land naar ons toekomen voor een paar mooie potjes topkorfbal. Vanaf dit weekend ga je daarom meer horen over de dag én de avond. We gaan helemaal los!

Afgelopen week is de verkoop van loten voor de grote Valto loterij van start gegaan. Geen Grote Clubactie loten, geen potgrond langs de deuren, maar één keer dit seizoen de inzet om zoveel mogelijk loten te verkopen aan familie, vrienden en de mensen uit je straat. Want welk team de meeste loten verkoopt, verdient leuk team-uitje! Doe je best dus. Ik heb zaterdag vernomen dat ze al als warme broodjes over de toonbank gaat en zeg nu zelf, wie wil er nu geen kans maken op één van de mooie prijzen, zoals een scooter, een laptop, een fiets, een stedentrip, een rondvlucht of nog veel meer mooie prijzen. Kom op dus, maak ons los!

Wat ook los gaat is de woensdagavond, met het WK 2-tegen-2, een thuiswedstrijd van Valto 9 en de Unicefloop die over onze velden komt. Leuk om de activiteiten van de club op deze manier te laten zien. Doe je nog niet mee met het WK 2-tegen-2? Je kunt je nog aanmelden, het is je laatste kans. En verder staan het het Hemelvaarttoernooi bij VEO, de Grote Valto Loterij en Priva Schoolkorfbaltoernooi weer voor de deur en als afsluiter de Einddag met het duo-schattoernooi en de BBQ!

Tenslotte nog een korte terugblik op afgelopen zaterdag. Het ging behoorlijk los bij de Valto selectie. 3 zuurverdiende punten waarmee Valto 2 op plek 1 komt en Valto 1 op een fijne plek 6, vooral nog. Want het is nog lang niet gespeeld. Er staan nog een paar zware wedstrijden op het programma. Ook de A1 deed goede zaken zaterdag door te winnen en ging uitzicht te houden op behoud in de overgangsklasse. Valto 9 tenslotte iets zich niet alleen achter de bar van haar beste kant zien, maar ook in het veld. Na een moeizame start, werd het toch gewoon 5-14 tegen Achilles uit Den Haag. Pak je deze mini samenvatting toch ook maar weer mooi mee. Betekent trouwens wel dat we op weg zijn naar het kampioenschap. En als dat gebeurt, dan gaat het echt los!

Oh, en had ik al gezegd dat we een afterparty hebben op zaterdag 22 juni als afsluiter van het NK? Nodig dus al je vrienden en familie uit voor een gezellige avond, samen met de kampioenen en DJ Franky B. Entree is vanaf 19.00 uur gratis. We gaan los!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Foto: Mieke van Leeuwen

Het dertiende priemgetal, ook de som van twee kwadraten, tevens het atoomnummer van niobium, de Dave Matthews Band maakt er een nummer over en je belt er mee naar Zwitserland. Meer hints geef ik niet voor mijn ontwijkende gedrag aangaande de speciale dag waarop je dit waarschijnlijk leest.

Ik hoop dat iedereen een goede vakantie heeft gehad, even die rust heeft genomen of gewoon lekker gefeest in de tent afgelopen week, waarbij vrijwilligers van onze club zich weer lieten gelden achter de bar. Vast ook voor de bar trouwens en dus snijdt het mes aan twee kanten, met een mooie opbrengst voor de vereniging als resultaat. Dit zijn nu typisch van die zaken waar je als ouder van een spelend lid of als vriend van Valto een steentje kunt bijdragen. Het zijn van die één of twee keer per jaar activiteiten waar altijd wel mensen voor nodig zijn en waar de vereniging veel aan heeft. Volgend jaar komt de oproep vast weer, ik hoop dat we op jullie kunnen rekenen!

En wil je iets meer doen, geregeld iets betekenen, dan kan dat natuurlijk ook. De Fit&Fun begeleiden of misschien wel verantwoordelijk zijn voor de aanschaf en onderhoud van het materiaal. Bij deze Nanja (Fit&Fun) en Frank (materiaal), dank voor jullie jarenlange toewijding. Wil je meer weten over deze taken, schiet deze personen of mij even aan!

Mei is altijd een mooie maand. De lente komt meestal goed op gang met bijbehorende fijne temperaturen. Meestal. Hoewel de zon zich geregeld laat zien, hebben de wolken toch wat meer de overhand en de regen die wel eens komt kijken zorgt er voor dat het bij tijd en wijle fris is of gewoon koud. Voor het eerst in tijden dat het jeugdkamp precies in deze maand moest plaatsvinden. Ik was er een beetje bang voor, maar dat viel volgens mij alleszins mee. Vanuit de foto’s die ik zag en de verhalen die ik hoorde is het een zeer geslaagd weekend geweest voor de jeugd en leiding. Uiteraard bedanken we de leiding, maar ook de sponsors weer die alles mede mogelijk hebben gemaakt.

Wat maakt deze maand dan nog meer zo mooi? De activiteiten die we organiseren in ieder geval. Niet alleen de loterij (zie verderop in de Bijblijver voor meer informatie), maar ook het WK 2tegen2 en het Priva Schoolkorfbaltoernooi. Ook van die één-keer-per-jaar-activiteiten waar vrijwilligers voor nodig zijn. Dus geef je gewoon een keertje op om mee te helpen. En is mei te druk voor je, dan wacht er in juni het NK veldkorfbal. Ik blijf het herhalen, het wordt alleen een mooi feest als iedereen meehelpt. Er zijn nog wat plekjes voor achter de bar, of voor op de parkeerplaats, of bij één van de andere mogelijkheden vrij. En voor de avond, we vieren het feestje met de winnaars van de finale(s), nodig dus al je vrienden en familie uit om dit te vieren. Vanaf een uur of 19.00 is de toegang gratis.

En dan de sport … laten we hopen om mooi weer deze en volgende maand. Laten we strijden voor die overwinningen, laten we de teams aanmoedigen om er in de tweede helft van de veldcompetitie alles uit te halen wat er in zit, zodat we kunnen afsluiten met een mooi resultaat en misschien wel een grote kampioenenhuldiging op 29 juni,  de week na het NK, wanneer we de einddag vieren. In het bijzonder Valto 2 dat nog alle kans heeft op het kampioenschap in de reserve eerste klasse en Valto 1 dat nog alle kans heeft op behoud in de overgangsklasse, evenals Valto A1. Support thuis, maar ook uit voor deze en andere teams is hard nodig. Ik reken op jullie komst!

Oja, de titel. Het slaat natuurlijk alleen maar op mezelf. De laatste tijd dan. Er speelt veel en ik ben niet altijd overal de snelste in. Of heeft het toch met de leeftijd te maken? Wel grappig dat de betekenis van elfendertigst voortkomt uit de oorspronkelijke verwijzing naar moeizame besluitvorming in Friesland, met zijn elf steden en dertig grietenijen. Die lijkt overigens achterhaald te zijn door een andere verklaring die gaat over een weefkam met 11 + 30 gangen, met per gang 100 draden. Er moest dus uiterst secuur en precies gewerkt worden en daar is tijd voor nodig, dus langzaam met een reden, voor het beste resultaat. Ik hou het maar op het laatste. Laten we dus maar secuur en precies de nieuwe week beginnen. Een mooie 6 mei gewenst. Drie keer raden hoe oud ik ben geworden 😉

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas

Afgelopen weekend was er eentje in de categorie: die wil je vaker zien. Prachtig weer, mooie en spannende wedstrijden en veel punten voor Valto ploegen. Ik zag in ieder geval de C1, B1, A1, het derde, tweede en eerste winnen. En verder het overgrote deel van de andere teams, maar helaas die niet allemaal gezien. Gelukkig wel de eerste échte wedstrijd van de F4, dat tegen DES F1 liet zien al aardig wat stappen te hebben gemaakt in de oefenwedstrijden.

De maandag er voor hadden we een algemene ledenvergadering, de voorjaarseditie. Met daarin een update over van alles dat gedurende het seizoen loopt en een kleine vooruitblik naar volgend seizoen en soms nog iets verder. Zo vertelde Marije over de acties die zijn geweest, nog lopen en gaan starten. Hiermee halen we jaarlijks een mooie bijdrage op en all vrijwilligers die zich daarvoor inzetten, wil ik hierbij nogmaals ontzettend bedanken! We komen ook steeds meer in de media, op verschillende gebieden, iets dat we blijven volhouden. Bart vervolgde met enkele nieuwtjes namens de TC. Zoals de komst van Erna als nieuwe trainer van de A1, die zij samen met Marcel onder haar hoede neemt. En de verlenging van Eric en Leon die nog een jaar doorgaan met de Valto-selectie. Daarnaast goed nieuws van het scheidsrechtersfront, want Max heeft (inmiddels afgelopen zaterdag) zijn examen gehad voor het bondsscheidsrechterschap. En geslaagd, dus van harte! Tenslotte gaan we ook weer trainers opleiden, zowel KT2 als KT3.

Daarna was het de beurt aan Max zelf, voorzitter van het jeugdbestuur, om een tipje van de sluier op te lichten over wat ze allemaal hebben gedaan in de twee sessies die ze bij elkaar waren. Naast het eten van pannenkoeken, was dat vooral nadenken en discussiëren over de vereniging, hoe het nu is en wat de toekomst zou moeten brengen. De eerste keer hebben we daar als bestuur bijgezeten en dat hebben we weer als bijzonder fijn ervaren. Er leeft veel bij de jeugd en door bij een groepje aan te sluiten kregen we dat ook goed mee. Het leuke was dat er uit ieder team iemand was. Tijdens de ALV hebben we één onderdeel van de sessies ook gedaan, namelijk de stellingen. De soms pittige keuzes moesten nu ook door de zaal worden genomen en die keuzes kwamen niet altijd overeen met wat de jeugd vond!

De overige mededelingen namens het bestuur waren voor mijn rekening. Ik heb daarbij een update gegeven over het komende NK veldkorfbal. We zijn druk bezig om daar een feestje van te maken, maar dat kan nog altijd niet zonder hulp van al onze vrijwilligers, waaronder ouders. Het doet me dan ook goed om te zien dat er al heel veel mensen hebben aangegeven mee te willen helpen, zowel leden, als vrienden, als familie. Dat gaat dus de goede kant op! Verder hebben we de enquête ontvangen met vragen over het sportpark en de parkeerproblematiek. Deze zullen we invullen en we gaan het gesprek aan met de mensen van het onderzoek. Hopelijk komt er nu dan ook schot in de zaak, iets waarvan we jullie op de hoogte zullen houden. Tijdens de winterperiode zijn er weer veel klussen gedaan in de Villa, met resultaat! We hebben het klusteam bijzonder bedankt voor al hun werk en een aandenken gemaakt in de vorm van een collage. Die krijgt een mooi plekje.

Wat betreft de accommodatie en het gebruik er van, hebben we aangegeven meer aandacht te willen besteden aan het thema jeugd en alcohol. Tijdens de Ziggo Dome Afterparty werd duidelijk dat we daar echt scherp op mogen zijn en daar hoort nog altijd een stukje bewustwording bij, iets waar we mee bezig blijven. Net als dat andere thema overigens, het roken op het sportcomplex. Na de vragen van leden en ouders van leden, de landelijke trend en de enquête die we hebben gehouden, hebben we besloten het terrein rookvrij te maken. We gaan daarvoor een plek vinden voor de rokers buiten de hekken, want we willen niet dat er voor de toegang wordt gerookt. Wel gaan we al aankondigen en willen we het NK gebruiken om het rookvrije sportcomplex aan te kondigen. Op die dag moeten we namelijk wel en het lijkt ons een prima startschot.

Als voorlaatste mededeling was er de contributieverhoging. De sporthaltarieven worden nog altijd hoger, om zo meer gelijkheid in het Westland te krijgen. Met de vijfde verhoging op rij komen we al behoorlijk in de buurt en was de ALV van mening dat we ook nu de contributie weer mogen verhogen, zoals we dat de afgelopen jaren steeds om het jaar hebben gedaan. En die stemming bracht ons bij het laatste nieuwtje. Of beter gezegd, nieuwtjes. Want er zijn wat aankomende verschuivingen binnen het bestuur. We gaan het helemaal anders doen! Marije heeft aangegeven om na een volle termijn van 3 jaar haar functie Marketing en PR terug te geven. Ze krijgt het steeds drukker met werk en gaat mogelijk nog naar het buitenland komend jaar, dus is het lastig te combineren. Uiteraard bedanken we Marije voor haar werk en zullen dat op gepaste manier doen tijdens de volgende ALV, wanneer ze afscheid neemt. De lege plek binnen het bestuur zal niet leeg blijven, want Bart heeft aangegeven die functie beter te kunnen vervullen gezien zijn verhuizing en beschikbare tijd. Hij heeft een achtergrond in marketing/communicatie en dus een uitgelezen kans zijn bestuursfunctie op die manier voort te zetten na zijn rol als voorzitter TC. Ook deze vacante positie zal niet leeg blijven, want ook ik ben toe aan iets nieuws. Dat had ik min of meer al bedacht, maar dan voor volgend jaar wanneer mijn tweede termijn afloopt. Echter door de huidige ontwikkelingen binnen het bestuur zie ik mijn kans om het een jaartje eerder te doen en heb erg veel zin in de nieuwe rol van voorzitter TC. Ik blijf daarmee overigens wel binnen het bestuur actief, dus helemaal weg ben ik niet. Al met al zijn we dus op zoek naar een nieuwe voorzitter voor de geweldige club die Valto is. De zoektocht is inmiddels gestart en we hopen jullie daar binnenkort meer over te kunnen berichten. Helemaal anders wordt het dus niet, maar er gaat wel een en ander veranderen. En zoals ik wel vaker schrijf, verandering is niet verkeerd. Dus ook dit voelt goed.

Tenslotte was het de tijd voor de jubilarissen om in het zonnetje te worden gezet. En dat waren er veel deze avond. Bij elkaar 310 jaar korfbalervaring! Er waren 4 leden 40 jaar lid en 6 leden 25 jaar lid. Van harte met deze mijlpaal in jullie korfbalcarrière. En na de rondvraag eindigde ook deze ALV weer met een drankje aan de bar, wat napraten en het verhaal van Ria en haar bootje waarmee ze 25 jaar geleden voor het eerst het kanaal overstak om te kunnen korfballen.

Wil je meer van dit soort verhalen horen, kom dan naar de volgende ALV, in oktober. Ik hoop je daar te zien, voor nu een fijne vakantie gewenst, geniet er van!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas