To coach or not to coach
In de sport zijn er een aantal vaste waarden die de sport máken. Uiteraard zijn dat de spelers, met daarnaast een scheidsrechter, een trainer en … vooral bij de jeugd … een coach. Of leider, als je in de jaren tachtig hebt gespeeld. De leider van weleer was de vader of moeder van één van de spelers, niet gehinderd door enig gebrek aan korfbalkennis.
En dat was ook geen probleem, de kinderen wisten zelf wat wat ze op de training hadden meegekregen. En naast het feit dat de kennis en inzicht van het spelletje gedurende het seizoen toenam, maakte de pedagogische en sociale kennis en ervaring enige tekortkomingen ruimschoots goed. Een aanmoediging in het veld, een kind bij de les houden een klop op de schouders, zorgen voor een eerlijk wisselbeleid en de administratieve plichtpleging aan het einde hadden geen korfbalkwaliteiten nodig.
Tijden veranderen, maar de hierboven geschetste situatie verschilt niet heel veel met de huidige tijd. Natuurlijk is er in 30 jaar veel gebeurd. Tijd lijkt schaarser dan ooit, drukte lijkt meer regel dan uitzondering en het verenigingsgevoel is niet meer zo vanzelfsprekend. Daar tegenover staat echter dat de technologie ons helpt. Formulieren zijn met een paar klikken ingevuld en verstuurd en alle kinderen/ouders staan met elkaar in directe verbinding via WhatsApp.
Bij Valto zijn we nog op zoek naar coaches, leiders en wat mij betreft ouders. Het gaat met name om een aantal jeugdteams, zoals de A2, B3, C4, D4, E7 en E4. Die laatste heb ik zelf mogen coachen afgelopen zaterdag. De titel “interim coach” klinkt leuk en staat goed om mijn CV. Het feit dat mijn eigen dochter meespeelt, maakt niet zoveel uit. Ze is gewoon één van de spelers. Het feit dat ik nog wel iets van korfbal weet, maar ook niet zoveel uit. Zoals gezegd is de pedagogische en sociale kijk op het team en de spelers minstens zo belangrijk. Ik heb zelf kunnen ervaren dat het digitaal wedstrijdformulier prima te verwerken is. En mocht ik een keer niet kunnen, dan zijn er nog 4 ouders die het voor een keertje kunnen overnemen. Uiteindelijk functioneert het dan prima en de kinderen hebben de begeleider die zo hard nodig is.
Dus … denk er een keer over na, praat eens met de trainer of een andere coach, vraag het mij en denk vooral aan het feit dat de kinderen er bij gebaat zijn. Een combi met een andere ouder is prima te doen, denken in mogelijkheden is de boodschap. Het is ook nog eens de ideale kans om geen wedstrijd meer van je kind te missen! Uit ervaring kan ik zeggen dat het ontzettend leuk is om te doen.
Oh en mocht de jeugd niets voor je zijn, zoek je het hogerop, heb je ambitie? Dan is er altijd nog Valto 3. De beloften van Valto, waaraan ik had beloofd een goed woordje te doen. Zij zoeken ook nog een enthousiaste coach. In mijn schema gaat het niet meer passen, misschien in die van jou? Ze zien de sollicitaties graag verschijnen!
Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!