Avond

Zondag. Avond. Geen lege accu, aardig opgeladen. Ik waag het er op. Het was een druk weekend, dat wel. Ik combineer het nuttige met het aangename op zaterdagochtend. Omdat ik zelf niet kan spelen, ga ik een stukje hardlopen. Een kleine 3 kilometer om de auto op te halen bij de garage. Meteen het hoofd leeg. Mooi. Het weekend kan beginnen.

Het was eigenlijk al begonnen, op vrijdagavond. Lichtjesavond. Georganiseerd door Stichting Liers Gevoel, met medewerking van een aantal Valto-leden en vrienden. Een mooi gebaar, op de begraafplaats van De Lier, een moment voor dorpsgenoten of mensen van buiten, om in een bijzondere omgeving hun dierbaren te herdenken. Mooi dat zoiets wordt georganiseerd. Mooi dat wij daar aan hebben kunnen meewerken. Ik wil dan ook alle vrijwilligers die hebben meegeholpen, heel erg bedanken.

De zaterdagochtend dan. De jeugd, Lierse Trots. Grote uitslagen, kleine uitslagen. Winst, verlies. Mooie balans, 70 om 30 procent. Een wedstrijd is afgelopen, bij een andere is het rust. De volgende staat op het punt te beginnen. Een trainingspak wordt afgeleverd. Bakkie, praatje. Blije gezichten, gezelligheid troef. In de middag wordt het nóg drukker, het is afzwemmen, de parkeerplaats puilt uit. Speelt al wat langer, mag wat hoger op de agenda. Gespannen koppies, voor A, B of C. Van de kinderen, van de ouders. Voor ons is het de laatste keer. Nog meer gespannen koppies, van mijn eigen team. De planning is waardeloos, exact gelijk met het diploma van mijn zoon. Het is kiezen tussen twee kwaden.

Na de spanning en hitte op de tribunes, een verfrissende ouder-moet-ook-het-water-in-duik. Een brede lach op zijn gezicht. “Zo, nu kan ik maandagmiddag lekker spelen, klinkt het uit zijn mond.” Die redt zich wel. Zwemles uit, korfbal aan. Snel naar de kantine. Sippe gezichten. Het voelt alsof ik het team in de steek gelaten heb. Het tweede verlies wordt verwerkt met een drankje na afloop. De goede voorbereiding ten spijt, wil het niet lukken. Aan de trainingsopkomst ligt het niet, aan de gedrevenheid ook niet. Het moet lukken, het gaat lukken. Volgende week een nieuwe kans, die gaan we pakken. Het wordt donker, de avond valt.

Nog nét in de middag bereikt ons het positieve bericht dat Valto 1 ook haar derde wedstrijd heeft gewonnen. Ik ben op weg naar Delft. Valto 2 is dan al bezig. Fortuna 2 is klaar. Ik parkeer de auto en loop naar de hal van Fortuna voor een avondje Korfbal League. Betalen om naar binnen te mogen, terecht en ik doe het graag. Korfbal moet professioneler en dit hoort er bij. Uiteindelijk is de prijs per doelpunt nooit hoog. Eigenlijk nog een koopje. Daarnaast sta je dicht op het veld en kun je de spelers bijna aanraken. Wat zegt ik, Valto C, D en E jeugd mocht met tegenstander DOS’46 oplopen. Hoe gaaf is dat, in de mooie ambiance die Fortuna heeft, het veld betreden met de topspelers en -speelsters van Nederland. Mooi om te zien, bijzonder om mee te maken.

De eerste helft vanaf de tribune gekeken. Daar twee gretige ploegen aan het werk gezien. Wie durft te zeggen dat korfbal niet fysiek is, mag op mijn kosten eens zo’n wedstrijd bijwonen. Het was fel en in mijn ogen fair. Het scheidsrechtersduo moest goed opletten, maar leidden het duel prima. Toch wel trots dat Rick en Alex in de Korfbal League fluiten. En steeds vaker. Natuurlijk wisselen ze af met wedstrijden uit de Hoofdklasse, om meer mensen op dit niveau te laten acteren. Het blijft gaaf om te zien. De tweede helft mocht ik bij Korfbal League-manager (want die heb je dan natuurlijk) Joris plaatsnemen op het balkon. Hij verzorgt daar samen met Ferdinand Wittenberg het commentaar en met nog 9 anderen die ik zo kon tellen de gehele live stream voor de kijkers thuis, maar ook de licht-en-geluid-show voor het publiek. Mooi om te zien en leuk om weer wat meer te weten te komen. Leren van anderen is altijd goed en we hebben weer wat ideeën naar De Lier meegenomen. Pure korfbalcultuur. Dank voor de gastvrijheid!

De uitslag van Valto 2 is inmiddels binnen. Pakjesavond lijkt lang geleden. Overgangsklasse is andere koek. Volgende week, met veel publiek, is er veel mogelijk. Laat je zien, laat je horen. En meteen blijven hangen voor Valto 1 natuurlijk. Tegen ZKV. Een krakertje. Het belooft gezellig te worden. Misschien meteen maar een team maken en inschrijven voor de pub quiz Valto-A-Gogo eind december. Of voor die van de jeugd, half januari. Dat zijn nog eens heerlijke avondjes. En dan heb ik het nog niet eens over de nieuwjaarsborrel. Er ligt weer veel leuks in het verschiet.

Ik zet de meegereisde dames van de A1 af op de plaats van bestemming. Blij met hun overwinning op Fortuna, eerder vandaag. Nog één tussenstop en dan naar huis. Ik denk aan het moois dat we in Nederland hebben. De avond is in haar laatste fase, natuurlijk nooit echt helemaal donker in ons Westland. Het moois dat de verenigingsstructuur heet. Met haar eigen verenigingscultuur. Een belangrijk fenomeen in onze maatschappij, met mensen als het belangrijkste kapitaal. Niet voor niets hebben wij een Nationale Vrijwilligersdag. Afgelopen vrijdag. Gevierd in het weekend, door met elkaar te laten zien hoe mooi sport in Nederland kan zijn. Niets zonder al die mensen, dat staat vast.

Nogmaals bedankt!

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas