Feestweek met een zwarte rand

Wakker worden met het kampioenschap van Valto 2. Menigmaal gezegd, maar echt een prestatie om die dubbel te pakken en volgend jaar dus op een goed niveau te spelen. Maar natuurlijk ook de B1 en F2 die het presteerde bovenaan te eindigen in hun poule, één wedstrijd voor het einde. Maar zeker ook genoemd worden. Het was een ontbijtje in warme zon op het terras van je vakantiebestemming. Een lekker gevoel.

De zon maakte plaats voor donkere wolken en aansluitende stortbuien. Meer dan we konden hebben in De Lier. Zou dit een teken zijn? Dinsdag daardoor geen training, of het moest een zwemles geweest zijn. We zijn hier natuurlijk wel wat gewend, maar dit was heftig. Toch was iedereen meteen aan het schoonmaken toen de zon weer ging schijnen. Het leven gaat door.

Rond het middaguur was het tijd voor de lunch. En wat voor een. Ik had het gerecht voor deze feestweek al op vrijdag ingefluisterd gekregen. Ik wilde eigenlijk meteen aan iedereen vertellen wat de kok hier voor ogen had, maar moest het nog even voor me houden. De beschrijving op het menu moest nog worden gemaakt en kwam pas gedurende de week officieel naar buiten. Het nieuws voelde als een mooie wandeling naar een idyllisch kustplaatsje, waar je met de zon hoog in de lucht, de warme wind door je haren en het uitzicht over zee geniet van de lekkerste gerechten die je in tijden geserveerd hebt gekregen. Valto mag in 2019 en in 2020 het Nederlands Kampioenschap veldkorfbal organiseren! We hebben het bid geschreven en de opdracht gekregen. Tijdens het schrijven en ook nu weer als ik het teruglees, zie ik wat we allemaal doen en gedaan hebben. Al twee keer een eindtoernooi georganiseerd, een jaarlijks topfeest, al die andere activiteiten met hulp van al die vrijwilligers. Het sportcomplex dat we hebben en wat het volgend jaar tijdens het NK op 22 juni moet worden, met tribunes, entree, horeca en alles wat er bij komt kijken. Het is een groot compliment voor de vereniging en we gaan volgeld jaar aan het Westland laten zien wat topkorfbal is.

Wederom donkere wolken, het zou toch niet … en jawel, weer stortbuien. Kort en hevig. Maar ook nu weer klaarde het op. De zon was sterk en kwam er doorheen. Tegen het einde van de dag was het zo lekker als een warme namiddag op hetzelfde terras als waar we de dag begonnen. Moe maar voldaan, zin in wat komen ging. Een super gezellige, erg geslaagde sponsorbijeenkomst. Met uitleg door Arjo óver het merk Big Green Egg (tevens sponsor Valto B3) en de kookkunsten óp de Big Green Egg door chefkok Dennis, aangevuld met uitleg over en het schenken van de best bijpassende wijnen door Jorien van slijterij Van Lenteren uit Maasdijk. Aanwezig als voorzitter, maar zeker ook als sponsor was het echt genieten. Mijn dank gaat dan ook uit naar de genoemde heren en dame, maar ook naar alle aanwezige sponsors en de sponsorcommissie die er samen voor zorgen dat Valto kan zijn wat ze is. Het hoofdgerecht van deze week was geslaagd.

Het toetje moest nog komen. De zon had echter wel plaatsgemaakt voor wolken. En hier en daar een mistig miezerbuitje. Het was grijs. Het was kill. Valto 5 zou wel kampioen worden, net als Valto E4 en F5. Bij Valto 1 hing er een gespannen sfeer. De spelers, reserves en staf maakten zich op voor de eerste finale. Bij winst was er grote kans op behoud in de vorig jaar zo zwaar bevochten overgangsklasse. Bij verlies wachtte sowieso een beslissingswedstrijd, een tweede finale. Hoewel de score mager was, was de inzet meer dan goed, met als resultaat een score van de tegenstander die nog magerder was dan die van ons. Winst dus. Maar nog geen feest. Het wachten was op de concurrent. Bij verlies was het wel feest. Bij winst nog niet. De concurrent verloor. Wij nog een jaar door. Het werd feest. Of toch niet?

Heel even was daar de blijdschap, gevolgd door de harde realiteit van de dag. De donkere wolken waren weer terug. Wat er al aan leek te komen, maar wat we niet willen zien gebeuren, gebeurde toch. In dezelfde middag bereikte ons namelijk het bericht dat Miep van Dorp niet meer bij ons is. Miep heeft jarenlang gekorfbald, net als haar man Huib, oud-voorzitter en tegenwoordig gastheer. Naast de supporter van Huib, is ze ook veel als supporter langs het veld aanwezig geweest. Bij wedstrijden van de selectie, maar ook bij de wedstrijden van haar korfballende kinderen en kleinkinderen. De hele familie is al heel lang actief binnen Valto en hoewel ze de afgelopen tijd steeds minder aanwezig was vanwege haar ziekte, zal het gemis niet minder groot zijn. We wensen Huib, Hellen, Jan, Twan, Ilse, Martine, Thijs, Jelle, Renske, Annemieke, Arco, Vera, Iris en Tom veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.

Zo eindigt de week met een bittere nasmaak. De korfbalcompetitie is inmiddels afgelopen, we gaan ons langzaam opmaken voor het schoolkorfbaltoernooi, de einddag en het jeugdweekend.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas