Toen

Tussen al het regengeweld werden we afgelopen zaterdag getrakteerd op weliswaar een frisse dag, maar met veel zon. Precies zoals een competitiedag in de herfst zou moeten zijn. Dat was al weer even geleden. Wat ook even geleden was, het vertrek met mijn eigen team op dezelfde tijd als mijn zoon uit de F. Nu is het vroeg uit bed gaan in het weekend geen nieuws, maar de vroege vertrektijd en dito aanvangstijd was toch wel weer wennen. Dit gevoel werd nog eens onderschreven doordat we na de F-jes van Trekvogels mochten aantreden tegen het eerste team van de club.

Ook dat was wel even geleden. Teamgenoot Mark uit de A1 van destijds moest het me vertellen. Wij hebben daar vroeger ook nog tegen gespeeld. Toen een redelijk grote vereniging die op een aardig niveau (net als wij) speelde met hun junioren. Hoe anders was het nu. Een vereniging van in totaal 5 teams op een prachtig stukje Kralingse grond. Ergens wel mooi, ergens wel zonde. Valto 9 stond voor de jonge honden van Trekvogels 1 op het menu. Ik zal jullie de details besparen, maar via een matige eerste helft (op papier verloren) en een veel betere tweede helft (op papier gewonnen) werd het opgeteld toch verlies en zijn de kampioenskansen er vooral voor de tegenstander in plaats voor het negende. Net als dat het 23 jaar geleden zou zijn geweest, was het verlies nu ook weer zuur. Maar, thuis kunnen we ze zeker pakken!

De rest van de familie was ook niet 100% succesvol vandaag, of het moeten de wijze lessen zijn geweest. De één kon kampioen worden, maar verloor uit in Delft. Grote teleurstelling direct na de wedstrijd, wat prima is. Daarna de gehele dag de zinnen verzet op en om het veld langs de Villa. De ander een gelijkspel, waar winst in de lucht hing. Zelfde recept. Een zonnige herfstdag ‘op de korfbal’ doet wonderen. Net als de heerlijke dagschotel met ballen! Hoewel de selectie uit speelde (ook met wisselend resultaat), zat de Villa vol met eters en was het gezellig, net als het toen wel eens kon zijn. Alleen nu had de bank geen prijzenkast achter zich, waar menig achterhoofd zich tegen heeft gestoten. Overigens zijn er dan wel weer barkrukken ter compensatie. Je moet er alleen niet vanaf vallen.

Andere hoogtepunten van de dag waren de leuke gesprekken met verschillende mensen in diezelfde herfstzon, het kampioenschap van de D1 dat met een mooie overwinning de eerste plaats veiligstelde en de wedstrijden van Valto 4, 5 en 6 die ik weer eens kon zien. Die laatste van heel dichtbij. Een mooie dag om die wedstrijd te fluiten met als kers op de taart niet alleen de overwinning voor het zesde, maar vooral het presentje dat ik mocht ontvangen in het kader van de week van de scheidsrechter. Een mooi gebaar in een mooie week. Even ‘de scheids’ onder de aandacht. Even weer scherp waarom hij of zij er eigenlijk staat. Het besef dat er (excuus voor het cliché) zonder scheidsrechters geen wedstrijden zouden zijn. En dus ook weer een beroep op mensen die worden ingedeeld om goed op te letten wanneer je er op staat om te fluiten. Je hoeft er maar een paar keer per jaar te staan. En het is echt leuk. En het is echt nodig. Ook de wedstrijden die we buiten de deur moeten fluiten. Het is leuk dat we op niveau spelen, maar de consequentie is dat we ook neutraal moeten fluiten en de realiteit is dat we daar dit seizoen een behoorlijke uitdaging hebben. We gaan er dus eens goed voor zitten hoe we hier een impuls aan kunnen geven. Niet alleen voor dit seizoen, maar ook de komende seizoenen.

Hoewel het niet altijd rozengeur en maneschijn is (er zijn voldoende uitdagingen), doen we ook een hele hoop dingen goed. Een zaterdag als deze doet me dat eens te meer beseffen. Uitgeteld op de bank, na een wedstrijd spelen + fluiten en een hele dag korfbalzaken, kijk ik naar de stand van Valto 1. Hoewel echt alle teams even belangrijk zijn, is dit toch het team waar het meeste naar gekeken wordt, vanuit de club, vanuit daarbuiten. Het vlaggenschip, zoals dat met een mooi woord heet, staat derde. Derde. In de top van de overgangsklasse. Natuurlijk is het seizoen nog lang en volgende week komt de koploper op bezoek. Maar ik kijk vooral graag naar de positieve puntjes. De lichtpuntjes. Kijk eens waar we vandaan komen. En Valto 2, vormt samen met het eerste de selectie. Even zo belangrijk, want ze staan er wel als er blessures zijn, als het ene team in Veenendaal speelt en het andere in Middelburg. Dat geeft extra uitdagingen. En dan zit het soms niet mee. Eén puntje verschil verliezen. Winst was zeker mogelijk. Komt vast en zeker goed als we thuisspelen. Met de ploegen die nu in de onderste helft van de ranglijst staan nog voor de boeg de komende drie weken, is het van belang wij als club achter ze staan. Letterlijk. Langs het veld. Niet teveel achterom kijken. Toen was echt niet alles altijd beter. De toekomst ligt voor ons. Kijk vooruit en kijk omhoog. En kijk ook eens opzij. Naar de mensen die belangrijk zijn. Om het veld. In het veld. Complimentjes zijn gratis. Denk aan de scheidsrechter. Niet alleen deze week.

Namens het bestuur,
Jan Jaap Elenbaas